جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

"در فصل عادت اخلاقی کتاب پرفسور بین نظرهای شایان تحسینی وجود دارد که از مجموع آنها دو اصل کلی مهم بدست میآید: 1-در تحصیل عادت جدید یا ترک عادت سابق باید دقت کنیم،قدم‌ نخستین را با حد اکثر قدرت و تصمیم برداریم،همهء مقتضیاتی را که‌ ممکن است در بکار انداختن نیروهای لازم مؤثر واقع شود،جمع‌آوری‌ کنید،باجدیت هرچه تمامتر خود را در شرائطی قرار دهید که وضع جدید را تقویت کند و برای خویش قیودی ایجاد کنید که‌ با وضع سابق ناسازگار باشد. دار این قسمت تجارب تا حدودی مختلف است ولی می‌توان گفت‌ که اختلاف بیشتر مربوط باوضاع و احوال شخصی و تعیین بهترین روش‌ مناسب با احوال شخصی است وگرنه در این اصل اساسی همه متفقند که اگر واقعا میسر باشد بهترین طریق همان است که عادت جدید یکباره و سریع تحصیل شود،البته باید دقت کنیم که بر ارادهء خود وظیفه‌ای چنان‌ سنگین تحمیل نکنیم که یقین دادیم از همان قدم اول دچار شکست‌ می‌گردد،درهرحال بهترین راه برای نیل بمقصود،خواه در ترک عادتهائی‌ از قبیل افیون و خواه در کارهای ساده‌ای از قبیل ساعت برخاستن از خواب، شروع بکار،این است که با در نظر گرفتن قدرت خود در یکدورهء کوتاه و سریع بخود فشار بیاوریم و بقیهء وقت خود را آسوده و آزاد باشیم."

این مقاله به منظور مقایسة محتوایی دو اثر مهم اخلاقیِ «تهذیب الأخلاق و تطهیر الأعراق» ابوعلی مسکویه و «جامع السعادات» ملامحمدمهدی نراقی، دربارة برخی محورهای اساسی در علم اخلاق، از جمله تفسیر سعادت و خوشبختی تدوین یافته است. تبیین معنای سعادت وابستگی تام به نوع نگرش به جهان و انسان دارد. همچنان که اصل محاسبه نفس و نظارت بر آن، همواره به منزلة یکی از ارکان فرآیند تربیت، از سوی عالمان اخلاق توصیه شده است، آنچه در این باره مهم است، روش مندی محافظت و حسابرسی از نفس و دوریگزینی از غفلت میباشد. در مقام ارزیابی شیوه های مطرح در این باره میتوان گفت: حکیمان یونانی، و به دنبال آنان ابوعلی مسکویه، از ابزارهای بیرونی مانند دوست و دشمن برای حسابکشی از نفس بهره میبرند، اما از منظر عموم عالمان مسلمان اخلاقی، از جمله محقق نراقی مراجعه مستقیم به خود سودمندترین و اثربخش ترین روش محاسبة نفس است.برای پیشگیری از بیماریهای اخلاقی و درمان آنها، که حجم وسیع این دو کتاب ارزشمند را به خود اختصاص داده است، مؤلفان به راه های عمومی جلوگیری از بیماریهای نفسانی و راه های عملی زدودن امراض اخلاقی و بُعد عملی آن، یعنی عادت دادن نفس به انجام افعال متناسب با فضایل اخلاقی و یا اشتغال به اعمال متضاد با یک رذیلت اخلاقی توجه کرده اند.