جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

مطالعه فرآیند بازنمایی در رسانه ها از حوزه های مهم پژوهشی در مطالعات فرهنگی است. ما در این مقاله، تحت تاثیر رویکرد بر ساخت گرایانه بازنمایی استوارت هال، اشکال بازنمایی رسانه ای قومیت را در مجموعه های تلویزیونی ایرانی بررسی می کنیم. برای این منظور، دو مجموعه «اگه بابام زنده بود» و «آهوی ماه نهم» را به شیوه ای کیفی تحلیل کرده ایم. پرسش اساسی ما حول عدالت بازنمایی قومیتی در شبکه های تلویزیون سامان یافته است. همچنین به نقد درونی بر اساس مقایسه اشکال بازنمایی قومیت ها، بر اساس مصوبات «اهداف، محورها و اولویت ها و سیاست های تولید، تامین و پخش» توجه کردیم. بر  اساس نتایج، می توان داوری کرد که نمایش قومیت به نوعی رویه نابرابر و ناعادلانه در ترسیم گروه هایی از جامعه دلالت دارد. این نحوه مواجهه با نقش های قومیت، وضعیت مبهمی را به وجود می آورد که همه قومیت ها و اقلیت های جامعه را در قالب نقشی غیرجدی (حاشیه ای) و گاه منفی در معرض دید همگان قرار می دهد. در حاشیه بودن، حالات اظهاری و اشکال بیانی بازیگران قومیتی را محدودمی کند و قیودی مضاعف پیش پای سوژه های اقلیت می نهد؛ سوژه هایی به منزله کسانی که در حوزه عمومی سخن می گویند.