جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

یکی از عارفان بزرگ ولی گمنان مانده قرن چهارم نیشابور، ابوالعباس زوزنی است. در کتب مشهور عرفانی، تنها در رساله قشیریه حکایتی از او نقل شده است و دیگر هیچ. از همین حکایت بر می آید که زوزنی عارف بزرگی بوده است و از مشایخ ابوعلی دقاق. در این مقاله، با جستجو در کتاب هایی چون تاریخ نیشابور حاکم و تاریخ الاسلام ذهبی، اطلاعاتی درباره نام و نسب زوزنی، مشایخ او، شاگردان او، سفرهای علمی او، گورجای او و ... به دست داده شده است و بدین گونه چهره گمنام مانده او تا اندازه ای معرفی گردیده است. در پایان نیز با جستجو در یک مجموعه خطی (مجالس مرعشی) و کتابی با نام علم القلوب - که به غلط به نام ابوطالب مکی چاپ شده - شماری از سخنان ابوالعباس زوزنی که همه حکمت آمیز است و نشان از مقام علمی و عرفانی گوینده دارد، گردآوری شده است. در میان مقاله نیز، به مناسبت درباره زادگاه زوزنی – زوزن - و موقعیت تاریخی و جغرافیایی آن سخن به میان آمده است. چنان که زیر عنوان زوزنیات یک مجموعه خطی از آثار ادبا و شعرای زوزن به خط کاتبی زوزنی، موجود در کتابخانه احمد ثالث ترکیه، معرفی شده است.