جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ایران کشوری چند قومی است. مطالعات انجام شده در سطح ملی درباره اقوام نشان می دهد که برخی از اقوام احساس نابرابری قومی بسیار قوی تری نسبت به دیگران دارند و توزیع امکانات و خدمات در کشور را به نفع همه نمی دانند. بنابراین همیشه مطالبات خود را از دولت، ایفا نشده قلمداد می کنند. از جمله این اقوام کردها و ترکها هستند. هدف ما در این مقاله بررسی این ادعا خواهد بود. مقاله حاضر به بررسی تخصیص بودجه ها در ایران در دوره ده ساله 1375 تا 1385 پرداخته و با محاسبه سرانه بودجه ها برای استان های کردنشین و ترکنشین در هر سال و میانگین آن برای دوره ده ساله مذکور تفاوت های موجود آنها را با سرانه بودجه استان تهران و در مواردی با برخی دیگر از استانهای فارس نشین مثل اصفهان مقایسه و نتایج آن را گزارش کرده است. یافته ها نشان می دهند تخصیص بودجه برای این استان ها نه تنها با استان های تهران و اصفهان تفاوت زیادی ندارد بلکه در بسیاری از موارد نمودارها نشان دهنده بودجه های بالاتر این استانها است. چارچوب نظری مقاله بر اساس نظریه طرد اجتماعی استوار است. بر اساس این نظریه افراد یا گروه هایی در جامعه از برخی منابع و حقوق در جامعه محروم و به حاشیه رانده می شوند. طرد از فرآیند توسعه و طرد مادی از جمله ابعاد طرد اجتماعی محسوب می شود. مقاله حاضر از این بعد به مساله اقوام در ایران می پردازد.