جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

آموزش و سواد، دو مقوله اساسی در توسعه فرهنگی و زمینه ساز دستیابی به توسعه پایدار انسانی به شمار می رود. سواد و آموزش بالاتر، زمینه دستیابی به شغل بهتر، شرایط بهتر زندگی و انسانی تر کردن زندگی را فراهم می سازد. و اجتماعی معقول تر و فضایی متعادل تر را به ارمغان می آورد. توزیع بهتر مراکز عملکردی و شاخص های آموزشی زمینه دستیابی به سلامت، اسایش و زیبایی شهری (که مقدمات توسعه پایدار شهری هستند) را فراهم می آورد. نابسامانی در توزیع مناسب شاخصهای آموزشی و فقدان یک منطقه بندی مناسب در توزیع این امکانات، باعث دوری سکونتگاهها از عدالت اجتماعی خواهد شد. در این پژوهش ضمن به تصویر کشیدن عدم تعادل در توزیع فضایی شاخصهای آموزشی شهر اصفهان (نظیر: جمعیت لازم التعلیم، در حال تحصیل و فارغ التحصیل، میزان باسوادی و ...)، راهکارهای دستیابی به وضع مطلوب و توزیع بهینه شاخصها و زمینه های مناسب محرومیت زدایی را مورد بحث و بررسی قرار خواهیم داد. در این مقاله از روش های تحقیق پیمایشی و تحلیلی و استقرایی، بهره جسته ایم. هدف کلی نمایاندن عدم تعادل در توزیع خدمات و امکانات و هدف ویژه، ارائه راهکارهای مناسب برای دستیابی به وضع مطلوب است. جامعه آماری این تحقیق شهر اصفهان و واحد آماری آن را «مناطق ده گانه شهر اصفهان» تشکیل می دهد.