جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ارزیابی مدارک یخچال شناسی ایران بر اساس تجربیات بوبک، درش، هاگه درن، کوهله، شوایتزر و دیگران بیانگر این نکته است که پایه تحلیلی این محققین بیشتر بر مبنای شناسایی خط برف دایمی و مناطق تحت استیلای یخچال های فعلی قرار گرفته و بخصوص برای نواحی مرکزی ایران با وجود برف مرز دایم نزدیک به 5000 متر و عدم وجود ارتفاعات بالاتر از این حد، تصور حضور یخچالهای دایمی حتی در طی دوران یخبندان چندان مورد پذیرش قرار نگرفته است. لیکن نکته اخیر هرگز به معنای عدم حضور مواریث حاصل از رفتارهای یخچالی گذشته در مناطق فوق نمی باشد. بنابراین جهت آزمون فرضیه تحقیق بر مبنای شکل گیری اشکال ژئومورفیک حاصل از عملکرد یخچالهای کواترنر در ایران مرکزی، حوضفه صفاشهر با ارتفاع متوسط 2447 متر از سطح دریا به عنوان یکی از مناطقی که تا قبل از پژوهش اخیر کمتر امکان آن می رفت که مورفولوژی حاصل از یخ و یخچال را تجربه کرده باشد، انتخاب گردید. بر اساس این پژوهش، ارزیابی پالئوکلیمای منطقه به روش رایت و تهیه نقشه های هم دما و هم بارش گذشته و مقایسه آن با شرایط حال حاضر نشان می دهد که حوضه صفاشهر در پیشینه اقلیمی خود نه تنها دو برابر میزان فعلی بارش دریافت می کرده، بلکه دمای آن نیز 8 درجه سانتی گراد کمتر از متوسط فعلی بوده است. بنابراین در آخرین فاز یخبندان کواترنر تمامی شرایط لازم برای تدارک یخ و برف کافی جهت فرمسازی توسط حرکات یخ در منطقه وجود داشته است. آثار گسترده ای از عوارض ژئومورفیک یخچالی نظیر 94 سیرک با ابعاد مختلف، دره های U شکل، مورنهای جانبی و سطوح موجدار همراه با تجزیه و تحلیل های رسوبی، ضمن تایید نتایج حاصل از تحلیل اقلیم گذشته و کاربرد روش رایت، ثابت می کند که حوضه صفاشهر در عصر یخبندان کاملا تحت نفوذ گسترده یخ و یخچال بوده است.