جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

جامعه فرانسه امروزی نمادی از تقابل جدی دین و دولت شده است. از سویی دولت با تفاسیری جدید از قوانین لائیك سعی دارد تا از گستره دین در عرصه عمومی جلوگیری كند و دین را در چارچوب سابق در حوزه سلایق خصوصی نگه دارد و از سوی دیگر فرآیندی جدید از دینمداری در فرانسه ظاهر گشته كه نمی تواند در قالب قدیم جاگیرد و مدعی آن است كه دولت غیردینی نمی تواند نسبت به حقوق دینی افراد بی طرف بماند و بلكه از وظایف دولت ها تعهد به رعایت حقوق شهروندان است؛ هرچند این سنخ از حقوق لزوماً در گذشته دارای سابقه نباشد. در این منازعه، آنچه بیش از همه پ‍ژوهشگر بی طرف در میدان مطالعه را مجذوب می سازد مسئله رخنه نوعی معناگرایی در جامعه فرانسوی به تبع این گفتمان دینی- غیردینی است. نویسنده در مقاله حاضر با انجام مطالعات میدانی، كتابخانه ای و گفتگو با شهروندان و مسئولان وقت جامعه فرانسه به ترسیم جامعه شناختی فرضیه ای می پردازد كه بر پایه آن ضمن آنكه فرهنگ دینی در جامعه لائیك قدرت یافته است به همان میزان، دولت لائیك هم فربگی خویش را بیش از مرزهای قدیم، امروز حتی در برخی حوزه های خصوصی شهروندان می جوید.