جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: حداقل از زمان انقلاب اسلامی 1979 در ایران، اسلام سیاسی یا اسلام گرایی کانون توجه محققان، سیاستگذاران و عموم مردم بوده است. درباره اسلام گرایی به عنوان یک گرایش سیاسی و اخلاقی/اخلاقی بسیار گفته شده است، اما توجه اندکی به توسعه مداوم آن می شود. در حال حاضر در جوامع علمی و سیاسی، اذعان فزاینده ای وجود دارد که اسلام گرایی در حال تحول است، اما اطلاعات کمی در مورد ماهیت و جهت این تغییرات وجود دارد. مقاله‌های پساسلامیسم، دانشمندان و فعالان جوان و با سابقه را از بخش‌های مختلف جهان اسلام و غرب گرد هم می‌آورد تا تحقیقات خود را در مورد تغییر گفتمان‌ها و رویه‌های جنبش‌های اسلام‌گرا و دولت‌های اسلامی عمدتاً در کشورهای دارای اکثریت مسلمان بحث کنند. تغییرات در این جنبش‌ها را می‌توان «پسااسلام‌گرایی» نامید که هم به‌عنوان شرط و هم پروژه‌ای که با ادغام دین‌داری و حقوق، ایمان و آزادی، اسلام و آزادی مشخص می‌شود. پساسلام گرایی بر حقوق به جای تکلیف، تکثر به جای صدای معتبر منحصر به فرد، تاریخیت به جای کتاب مقدس ثابت و آینده به جای گذشته تاکید می کند.