جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

در این مقاله تلاش ما بر آن است تا با توجه به نظریه ای که نگارنده در سال 1365 در مورد پدیده مهاجرت طرح کرده است، به بررسی این مهم در دو دهه 1355 تا 1365 و 1365 تا 1375 کشور بپردازیم. برای به کار گیری این نظریه، در این تحقیق، تمرکزگرایی در روابط اجتماعی، برآینده عوامل داخلی و جنگ، ناامنی مرزها و تحمیلات اقتصادی خارجی را به عنوان برآیند نیروهای خارجی در دو دوره مورد تحقیق در نظر گرفته ایم. کار تحلیل را با دو روش کیفی و کمی پی گرفتیم. نتایج به دست آمده از به کارگیری هر دو روش یکدیگر را تایید کردند. بر اساس نظریه تحقیق تمرکزگرایی در روابط اجتماعی از طریق تکنولوژی ملهم از آن روابط، موجب توزیع متمرکز امکانات در مرکزیت این روابط شده است و جمعیت برای دستیابی به این امکانات به سوی قطب های مذکور روانه می شود. ناامنی های مرزی و فشار اقتصادی از خارج نقاط خاصی بر این جریان اثر گذاشته است. آمار و ارقام به کار گرفته شده مربوط به دهه های 1355 تا 1365 و 1365 تا 1375 نشان داد که حرکت های جمعیتی در ایران با توجه به ملاحظاتی چند، از قاعده فوق پیروی می کند.