جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

شناخت تخصص تجاری (مزیت مطلق) و تخصص تولیدی (مزیت نسبی)، برای سیاست گذاری صحیح در هدایت منابع کمیاب اقتصادی به بخش های کارا و تشویق صادرات، برای دستیابی به توسعه اقتصادی لازم و ضروری است و اساس برنامه ریزی های رشد را تشکیل می دهد. بدین منظور شناخت مزیت های رقابتی و تجاری برای هدایت منابع کمیاب سرمایه کشور جز الزامات است. داشتن تصویری واقعی از وضعیت موجود اقتصاد بخش صنعت کشور با استفاده از شاخص های کمی و علمی، به تنها سرمایه گذاری امکانات کشوری را بهینه می کند، بلکه اثربخشی کوتاه مدت و بلندمدت آن ها را تضمین خواهد کرد.مقاله حاضر به کمک شاخص های اولویت بندی و تاکید بر شاخص مزیت نسبی آشکار شده (RCA) با استفاده از کدهای سه رقمی ISIC شاخص های صنایع را محاسبه، و سپس از روش تاکسونومی صنایع مذکور را رتبه بندی کرده است. نتیجه تحقیق نشان می دهد که سه گروه صنایع در کشور وجود دارد که اولویت بندی کلی آن ها عبارتند از: گروه اول دارای مزیت تولیدی و مزیت تجاری، گروه دوم دارای مزیت تولیدی بدون مزیت تجاری، گروه سوم دارای مزیت تجاری و بدون مزیت تولیدی هستند.