جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

پس از وقوع انقلاب ژانویه 2011 در مصر، حسنی مبارک از قدرت کنار گذاشته شد و در انتخاباتی آزاد، اسلام گرایان و در مرکز آن ها، اخوان المسلمین توانستند با کسب اکثریت آراء، در صدر قدرت سیاسی قرار بگیرند، اما چیزی نگذشت که دولت و سایر نیروهای اجتماعی، در مقابل هم قرار گرفتند و سرانجام، ارتش به عنوان سازمان یافته ترین و منسجم ترین نهاد در جامعه مصر، از وضعیت موجود استفاده کرد و در نقش منجی ملی با انجام کودتا، تمامی منابع قدرت را قبضه کرد. به نظر می رسد چنین وضعیتی با جامعه پره تورین مورد نظر ساموئل هانتینگتون سنخیت های فراوانی داشته باشد. ویژگی بارز چنین جامعه ای، رویارویی و برخورد مستقیم و عریان گروه های اجتماعی سیاسی شده و متخاصمی است، که هر نوع مذاکره و سازشی را پس می زنند و هیچ قاعده بازی توافقی یا سازوکار مشترکی برای حل منازعه را نمی پذیرند. بر این اساس، پژوهش حاضر می کوشد با بهره گیری از چهارچوب مفهومی و نظری پره توریانیسم هانتینگتون، ضمن تشریح ویژگی های ساختاری جامعه مصر و همچنین نوع مناسبات و کنش سیاسی گروه ها و نیروهای اجتماعی آن، که پیوسته سعی در کنار زدن یکدیگر از صحنه سیاست مصر داشته اند، پدیده خشونت سیاسی را پس از وقوع انقلاب در این کشور تبیین نماید.