جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

پژوهش حاضر به منظور بررسی اثر برنامه بهبودبخشی ارتباط بر میزان پرخاشگری و رضایت جنسی زنان شاغل صورت گرفته است. برنامه بهبودبخشی ارتباط، یک برنامه آموزشی است که به وسیله آموزش مهارتهای خاص به زنان کمک می کند تا مشکلات خود را حل کنند. جامعه پژوهش شامل زنان شاغل در ادارات شهرستان شاهرود می باشد. نمونه پژوهش شامل 24 زن است و از بین زنانی که حاضر به شرکت در مطالعه شدند، به صورت تصادفی انتخاب شده اند. ابزار پژوهش عبارت است از پرسشنامه رضایت زناشویی در مقیاسهای میزان پرخاشگری و رضایت جنسی، فرم تجدیدنظر شده(MSI-R) آشنایدر است. برای تجزیه و تحلیل داده ها علاوه بر روشهای امار توصیفی از آزمون تحلیل واریانس کرتهای تقسیم شده، استفاده شده است. تحلیل داده ها نشان می دهد که برنامه بهبودبخشی ارتباط به طور معناداری میزان پرخاشگری و رضایت جنسی آزمودنیها را بهبودبخشیده است.

پژوهش حاضر به بررسی مقایسه ای عوامل اقتصادی ـ اجتماعی موثر بر طلاق عاطفی بین دو گروه زنان متاهل خانه دار و شاغل شهر قم می پردازد. این پژوهش از روش پیمایش و با استفاده از پرسشنامه انجام شد. نمونه گیری به روش خوشه ای انجام شده است. پس از طراحی پرسشنامه پایایی آن با آزمون کرونباخ سنجیده شد، (0.949) که از پایایی خوبی برخوردار بود. اطلاعات به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. ارتباط بین متغیرها با استفاده از ضرایب همبستگی، رگرسیون چند متغیره و آزمون T دو گروه مستقل و برای توصیف داده ها در هر شاخص از شاخص های مرکزی و پراکندگی استفاده شده است. نتایج به دست آمده از رگرسیون چند متغیره حاکی از آن است که بیشترین سهم نسبی در به وجود آمدن طلاق عاطفی با مقدار 0.854 از آن متغیر تفاوت انتظارات و کمترین سهم نسبی با مقدار 0.059 مربوط به متغیر تفاوت مذهبی است. میانگین طلاق عاطفی در بین زنان شاغل و خانه دار با یکدیگر تفاوت معناداری ندارد. بین طلاق عاطفی و سطح درآمد رابطه معناداری مشاهده نشد.