جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

مقدمه: این مطالعه به منظور تعیین اثربخشی مصاحبه انگیزشی بر خودکارآمدی سبک زندگی مربوط به وزن در مردان انجام شد.روش: پژوهش حاضر مطالعه ای تجربی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل است که در زمان های مختلف روی 40 نفر با مشکل اضافه وزن و چاقی (نمایه توده بدنی بیش از 25) در شرکت پلی آکریل شهر اصفهان در سال 88-1387 اجرا شد. افراد از طریق نمونه گیری تصادفی انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (20 نفر) و کنترل (20 نفر) قرار گرفتند. مداخله شامل پنج جلسه مصاحبه انگیزشی گروهی، به همراه برنامه کنترل وزن به گروه آزمایش ارایه شد. داده های به دست آمده از طریق پرسش نامه کارآمدی سبک زندگی مربوط به وزن، با استفاده از آزمون های آماری آنالیز کوواریانس و T وابسته مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: نمره گروه دریافت کننده مصاحبه انگیزشی نسبت به گروه کنترل، در مقیاس خودکارآمدی کلی سبک زندگی مربوط به وزن (P=0.0001) و همه خرده مقیاس های آن شامل دسترسی به مواد غذایی (P=0.0001)، فشارهای اجتماعی (P=0.0001)، ناراحتی جسمانی (P=0.006)، هیجانات منفی (P=0.002) و فعالیت های مثبت و سرگرم کننده (P=0.0001)، به طور معنی داری بیشتر بود.نتیجه گیری: افزودن مصاحبه انگیزشی به برنامه های کنترل وزن معمول می تواند خودکارآمدی سبک زندگی مربوط به وزن را به عنوان شاخص پیش بینی کننده کاهش وزن، افزایش دهد.

مقدمه: هدف مطالعه حاضر مقایسه طرحواره های ناسازگار در افراد چاق مبتلا به اختلال پرخوری و فاقد اختلال پرخوری بود.روش: این مطالعه در دو مرحله انجام شد. در مرحله اول، به منظور شناسایی افراد چاق مبتلا به اختلال پرخوری و فاقد اختلال پرخوری، 151 نفر از افراد چاق مقیاس پرخوری را کامل کردند. در مرحله دوم، آزمودنی هایی که در مرحله اول، در مقیاس پرخوری نمره بیشتر از 17 کسب کرده بودند، به عنوان افراد چاق مبتلا به اختلال پرخوری انتخاب شدند (n=30). افرادی که نمره آنها در مقیاس پرخوری 6 یا کمتر از 6 بود، به عنوان افراد چاق فاقد اختلال پرخوری انتخاب شدند (n=30). این دو گروه پرسش نامه طرحواره یانگ را کامل کردند. به منظور اجتناب از تاثیر متغیرهای مزاحم، دو گروه بر اساس سن و جنس همتا شدند.یافته ها: افراد چاق مبتلا به اختلال پرخوری در مقایسه با افراد چاق فاقد اختلال پرخوری در طرحواره های رهاشدگی / بی ثباتی، محرومیت هیجانی و خویشتن داری و خودانضباطی ناکافی به طور معنی داری نمرات بیشتری کسب کردند.نتیجه گیری: طرحواره های رهاشدگی / بی ثباتی، محرومیت هیجانی و خویشتن داری و خودانضباطی ناکافی نقش مهمی در شناخت تفاوت های بین افراد چاق مبتلا به اختلال پرخوری و فاقد اختلال پرخوری بازی می کنند.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.