جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

رشد در فقه بر شخصی که دارای ملکه نفسانی که مصلح مالش می باشد معنا کرده اند اگر شخصی دارای این صفت نباشد سفیه می باشد که دارای احکامی می باشد از جمله این که در اموال خود نمی تواند تصرف نماید و معاملات او صحیح نمی باشد. پرسشی که در این جا مطرح می شود این می باشد آیا تأثیری که مواد مخدر در تصمیم گیری های انسان می گذارد موجب می شود معیار های سفیه بر معتاد صدق کند یا خیر؟ آیا برای تصرف در اموال انسان نیاز به حکم قاضی می باشد یا خیر؟ می توان گفت که بخاطر تأثیراتی که مواد مخدر بر روح و روان انسان می گذارد باعث ایجاد اختلال در تصمیم گیری های انسان می شود که منجر به ضایع و تلف شدن اموال خود می شود پس می توان گفت که عنوان مبذر بر فرد معتاد صدق می کند و سفیه شامل مبذر می باشد پس شخص محجور می باشد و دیگر این که ضرر زدن به خود و دیگران منکر است و اعتیاد باعث خساراتی به به خود و خانواده می باشد پس نهی از منکر واجب می باشد پس می توان معتاد را از تصرفات مالی منع کرد.

مقدمه: پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه بین افکار خودکشی و صفات شخصیتی در افراد معتاد وابسته به مواد افیونی انجام شد.روش: 80 آزمودنی در این پژوهش شرکت داشتند که به صورت تصادفی خوشه ای از بین معتادان خود معرف مراجعه کننده به مراکز ترک اعتیاد شیراز انتخاب شدند و به پرسش نامه های اصلاح شده افکار خودکشی و شخصیتی نئو پاسخ دادند. داده های پژوهش حاضر با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی گام به گام تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: در معتادان، ویژگی های شخصیتی «روان نژندگرایی» و «باوجدان بودن» به ترتیب دارای رابطه مثبت و منفی با احساس گناه و خود تخریبی بودند. ویژگی های شخصیتی «برون گرایی» و «باز بودن در برابر تجارب» در معتادان با ناامیدی و احساس حقارت رابطه منفی داشتند. علاوه بر این، ویژگی های شخصیتی «برون گرایی» و «باوجدان بودن» نیز با نمره کل افکار خودکشی گرا رابطه منفی داشتند.نتیجه گیری: با توجه به خطرآفرین بودن افکار خودکشی و بالا بودن میزان اقدام به خودکشی در بین معتادان، به خصوص بعد از عودهای مکرر، شناسایی عوامل خطر آفرین و پیش بایست های شاخص شناسایی این افکار، میزان خطر را کاهش می دهد.

پژوهش حاضر، تاثیر آموزش شناختی- رفتاری زوجین در کاهش گرایش به مواد مخدر در بیماران وابسته به مواد مخدر تریاکی را مورد بررسی قرار می دهد. برای انجام این پژوهش از بین معتادانی که به بخش ترک اعتیاد بیمارستان نور اصفهان مراجعه کردند، تعداد 30 زوج (زن و شوهر) به طور تصادفی به عنوان نمونه آماری انتخاب شده، به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل (در هر گروه 15 زوج) تقسیم شدند. آن گاه آموزش شناختی- رفتاری زوجین در طی هشت جلسه (دو ساعته) هفته ای یک جلسه بر روی گروه آزمایش اجرا شده ولی گروه کنترل آموزش خاصی در این زمینه دریافت نکرد. ابزار اندازه گیری پرسشنامه گرایش به مصرف مواد بود که بر روی دو گروه به عنوان پیش آزمون اجرا و در نهایت از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته ها بیانگر این بود که میانگین نمرات دو گروه دارای تفاوت معنی دار در سطح P<0.05 می باشد. بنابراین می توان نتیجه گرفت که آموزش شناختی- رفتاری زوجین توانسته در کاهش گرایش به مواد مخدر تریاکی در افراد گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل موثر واقع شود.