جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ابن باکویه شیرازی از صوفیان برجسته قرن چهارم و پنجم است. بیتی که سعدی (قرن هفتم) در آن اسمی از باباکوهی برده و عبارتی از عیسی بن جنید شیرازی (قرن هشتم) در تذکره هزار مزار که از شیخ علی باباکوهی نام برده و نیز سخن رضاقلی خان هدایت در تذکره ریاض العارفین (قرن 13) در انتساب دیوانی که شاعری با تخلص کوهی سروده، به ابن باکویه موجب شده او که به احتمال زیاد در نیشابور دفن شده با شخصی به اسم باباکوهی که مقبره اش در شمال شهر شیراز است و با شاعری که به دلایل محکم بعد از قرن نهم زندگی می کرده هر سه یک شخصیت پنداشته شوند. اما نشانه هایی با استفاده از آثار معتبر وجود دارد که ابن باکویه غیر از شخصی است که در شمال شیراز دفن شده و مشهور به باباکوهی است و دیوانی که بدو منسوب کرده اند به هیچ وجه متعلق به او نیست.