جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

آنچه در این پژوهش مورد مطالعه قرار گرفته است، حماسه های رستم و خاندان اوست.یافته های تحقیق نشان می دهد که داستان رستم، اصلی سکایی دارد و این فرض با نبود نام رستم و زال در اوستا و طرح بسیار کمرنگ حضور این پهلوانان در ادبیات پهلوی، هر چه بیشتر تقویت می شود.این قوم با رسیدن به شرق ایران و تغییر نام «زرنگ» به «سیستان»، با خود، آمیخته ای از فرهنگ «دولت شهرهای» آسیای مرکزی را به ارمغان آورده اند، فرهنگی که ملهم از بن مایه های ایرانی، یونانی و هندی بود و ضمنا با فرهنگ کوشانی و شکوفایی هنری آن بیگانه نبود.فردوسی با توجه به روایات شفاهی و گاه مکتوب شرق ایران و خراسان بزرگ - که گوسان ها (خنیاگران) آن را اشاعه داده بودند و اغلب در عصر او به کتابت درآمده بود و تبدیل آنها به شعر عروضی، اثری درخشان پدید آورد.فردوسی با کنار گذاشتن پهلوانان کهن، و محور ساختن رستم در تمام داستان های شاهنامه (از زمان منوچهر پیشدادی تا گشتاسب کیانی تقریبا 700 سال) سعی در حفظ وحدت اثر حماسی ایران - شاهنامه - داشته است.سلسله نسب های به دست آمده از منظومه های حماسی دیگر (بهمن نامه، فرامرزنامه، برزونامه، جهانگیرنامه، ...) که تقریبا الگوهایی مشابه دارند، این فرض را تقویت می کند که همگی بر اساس یک متن و الگوی واحد، شکل گرفته اند.بیشتر نام های به دست آمده از افراد این خاندان پهلوانی، مربوط به منظومه بهمن نامه است. همچنین تعداد نام های به دست آمده از فرزندان مونث این خاندان، در مقایسه با فرزندان ذکور آنها بسیار کمتر است.

از دیرینه ترین آرزوهای انسان بی مرگی و دستیابی به زندگی جاویدان است. انسان این آرزوی درونی را بر قهرمانان اسطوره های خود فرافکن می نماید. قهرمانان در اسطوره ها و افسانه های ملل به طرق گوناگون عمر ابدی را تجربه می کنند،‏ درحالی که مرگ جزء سرنوشت تمام آدمیان است. به همین سبب قهرمانان در باور انسان،‏ پس از مرگی نمادین از نو زاده می شوند. «یونگ» زندگی تمام قهرمانان را خورشیدوار می داند و اسطوره بازگشت همیشگی قهرمان را با تقاضای انسان برای دستیابی به آرامش آغازین یکی می داند.این جستار تحلیل سرنمونی زندگی سه تن از قهرمانان اسطوره های ایرانی است که به سه صورت مختلف مرگ و بازگشت را تجربه می کنند و آرزوی دیرینه انسان را تحقق می بخشند.