جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

مقدمه: از آنجا که دوره نوجوانی با تحولات فراوانی در زمینه های زیست شناختی، روانشناختی و اجتماعی همراه می باشد و هر یک از این تغییرات می تواند یک عامل بحران زا برای نوجوان محسوب گردد و در مواردی موجب بروز مشکلات رفتاری برای آنها شود، بررسی و تفحص پیرامون این تحولات و مشکلات حایز اهمیت بسیاری می باشد، بر این اساس هدف از انجام پژوهش حاضر تعیین میزان مشکلات دختران نوجوان در رابطه با والدین، امور تحصیلی، همسالان، مسایل شخصی، و اجتماعی می باشد. روش: 1879 دختر نوجوان 21-11 ساله که از 10 استان کشور با روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شده بودند، در پژوهش شرکت کردند. ابزارهای استفاده شده شامل پرسشنامه محقق ساخته و پرسشنامه شخصیتی نوجوانان آیزنک بود. داده های بدست آمده با آزمون تحلیل واریانس یکطرفه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج: یافته های حاصل از پژوهش نشان داد که مسایل و مشکلات دختران به ترتیب عبارت هستند از مشکلات با همسالان، مشکلات شخصی، مشکلات تحصیلی، مشکلات اجتماعی، و مشکلات والدینی. همچنین رابطه معنادار میان مشکلات دختران با سن و تحصیلات والدین، مشاهده شد. نتیجه گیری: با توجه به اهمیت آشنایی دختران نوجوان با مسایل و مشکلات دوره نوجوانی و همچنین نحوه مقابله با مسایل و مشکلاتشان، ضرورت دارد برنامه ریزی های بهداشت روانی متناسب با مسایل و مشکلات دختران و شرایط سنی و تحصیلی آنها تدوین شود.

مقدمه: هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی روش آموزش فرزندپروری مثبت بر کاهش نشانه های کودکان 7-6 ساله مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله ای است.روش: نمونه ها از بین والدین 330 کودک مقطع پیش دبستانی و اول ابتدایی طی دو مرحله انتخاب شد. در مرحله اول، مادران کودکانی انتخاب شدند که در فهرست رفتاری کودک نمره آنها بالاتر از نقطه برش مواد اختلال نافرمانی مقابله ای بود. در مرحله بعد و به منظور انتخاب نهایی، تحت مصاحبه تشخیصی ساخت یافته مبتنی بر ملاک هایDSM-IV-TR  قرار گرفتند. مادرانی که وجود نشانه های اختلال در کودکان آنها توسط مصاحبه تشخیصی نیز تایید شد به عنوان نمونه اصلی پژوهش انتخاب شدند. در نهایت، 46 نفر انتخاب شده و در دو گروه کنترل و آزمایش قرار گرفتند. گروه آزمایش در جلسات گروهی آموزش فرزندپروری مثبت شرکت کردند و بر روی گروه کنترل مداخله ای صورت نگرفت.یافته ها: تحلیل یافته ها مبتنی بر آزمون t برای گروه های مستقل نشان داد که کودکان مادران گروه آزمایش، در نشانه های بی اعتنایی مقابله ای کاهش معنی داری دارند.نتیجه گیری: علیرغم وجود تفاوت های فرهنگی اجتماعی میان گروه مورد بررسی نسبت به گروه های مورد بررسی در جوامع و فرهنگ های دیگر، نشانه های اختلال بی اعتنایی مقابله ای در کودکان مادران گروه آزمایش کاهش معنی داری را نشان داد.