جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

تعامل روزافزون روابط بین الملل و حقوق بین الملل موجب شده است که در سال های اخیر برخی نظریه ها به عنوان مبنای حقوق و تکالیف برای اعضای جامعه بین المللی مورد استناد واقع شود. با توجه به اینکه یکی از ارکان ترسیم حدود روابط بین الملل، تبیین استثنائات قاعده منع توسل به زور می باشد و با توجه به اینکه در دهه های اخیر، ماهیت تهدیدهای بین المللی به نحو شگرفی تغییر پیدا کرده است، به نظر می رسد که نظریه سنتی صلح و امنیت بین المللی به عنوان مبنای توسل به زور دیگر تکافوی مقتضیات جامعه بین المللی را نداشته و از همین رو برخی دولت ها به دکترین مسوولیت حمایت روی آورده اند. در این مقاله ضمن بررسی مفهومی و تاریخی این دکترین، با اشاره به دو نمونه عملی اخیر در سطح روابط بین المللی به این پرسش پاسخ خواهیم داد که آیا دکترین مزبور توانسته است جایگزین مناسبی برای نظریه صلح و امنیت بین المللی باشد یا خیر.

علی رغم همه پیشرفت های جامعه بین المللی در عرصه های مختلف حقوق بین الملل و به ویژه حقوق بشر از طریق تعریف عناوین مجرمانه، ایجاد دادگاهای کیفری و ...، جهان هنوز شاهد وقایع و بحران های دهشتناکی است که در اثناء آنها بسیاری از انسان ها به خصوص اشخاص آسیب پذیر، جان و یا سلامتی خود را از دست می دهند. عدم وضوح در انطباق مداخلات بشر دوستانه با مقررات حقوق بین الملل از یک طرف و ناکارآمدی نظام امنیت بین المللی موجود از سوی دیگر، اندیشمندان حقوقی را بر آن داشت تا با طرح نظریه مسوولیت حمایت باب مجادلات حقوقی جدیدی در عرصه حقوق بین الملل بشردوستانه باز شود. این ایده، از یک سو در صدد باز تعریف نهاد جزم گرای حاکمیت جهت تحمیل بار اصلی تکلیف حراست از جان و مال انسان ها بر دوش رهبران کشور است و از سوی دیگر بر آن است تا بر خلاف مداخلات بشردوستانه که فقط به اقدام قهرآمیز خلاصه می شد، گستره اقدامات جامعه بین المللی را در یک طیف وسیع، از پیشگیری تا بازسازی، آن هم نه به عنوان یک حق بلکه در قالب یک وظیفه باز تعریف نماید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

مفهوم «مداخله بشردوستانه» حاکی از تفوق یافتن اصلِ مترقی «عدالت» بر اصل کلاسیک «حاکمیت» کشورها است. طبق این مفهوم، در صورت وقوع جنایت های فاحش حقوق بشر از سوی حاکمان ستمگر، حق حاکمیت آنها مخدوش شده و بنا به شرایطی، «مداخله» در امور داخلی آنها تجویز می گردد. بر این اساس، با وقوع جنایت های گسترده حقوق بشری در سال های پس از جنگ سرد در رواندا، یوگسلاوی، سومالی و...، جامعه بین المللی نسبت به «فرهنگ حقوق بشر» متعهد گردید و برای جلوگیری از نسل کشی، شکنجه و تجاوز اساسی به حقوق انسان ها مداخلات بشردوستانه را دردستور کار خود قرار داد. در همین راستا، نظریه پردازان مختلف روابط بین الملل نیز تلاش های نظری متفاوتی را برای درک پیدایی این مداخلات صورت دادند. نظریه پردازان با استفاده از نظریات گوناگون نظیر واقع گرایی، سازه انگاری، لیبرالیسم و... سعی در تبیین مفهومی این پدیده داشته اند. این مقاله نیز ضمن استفاده از نظریات مذکور، سعی دارد مداخله بشردوستانه و ارتقای آن به اصل «مسوولیت حمایت»را در چارچوب مکتب انگلیسی و گرایش های کثرت گرایی و همبسته گرایی آن مورد تجزیه و تحلیل قرار دهد.