جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

مجاهدت های قاسم سلیمانی، «حکمت بنیان» و هم «حکمت زا» بوده است. او، با باور به مبدأ و غایت هستی، حکمتِ «خداگونگی» یا «تولد ثانیِ» خود را از مجاهدت برای خدا، به دست آورد. او نشان داد برای دست یازیدن به حق تعالی، نه یک «راه» که «راه هایی» وجود دارد و معیت با حضرت حق، برای او نمایاننده «مقصد» و «مقصود» شد. پرسش اصلی این مقاله، از چند و چون مجاهدت سلیمانی و هم بنیادِ حِکمی آن و هم حکمت زایی آن و چگونگی فهم و تبیین آن بود. بررسی این تحقیق، بر مبنای مطالعه ای اسنادی، و حرکت از جزء به کل، در گام نخست به بازشناسی برخی از وجوهِ ممتاز و متمایزِ مجاهدت های سلیمانی، در مواردی چون «دیدار بینی»، «تسلط بر نفس خود»، «تسلط بر بدن خود»، «عبور از بت واره های ذهنی»، «کرامت انسان»، « جهادشرعی-قانونی»، «گذار از جغرافیا و مرز»، «شرح صدر و سینه فراخ »، «حرکت استعلایی بین ایران و جهان» و «ولایت»، منجر شد و در گام دوم با تبیین آنها در یک زمینه و سپهر معرفتی، از جمله به دست آمد که مجاهدت های خالصانه سلیمانی، منطقِ فهم حکمت بنیانی خود آن مجاهدت ها و حکمت زایی آن برای او شده