جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: این جلد ویرایش شده تجربیات چینی و غربی در زمینه مهندسی، فناوری و توسعه را مقایسه می کند. با این کار، پلی بین شرق و غرب ایجاد می کند و گفت و گو را در فلسفه مهندسی پیش می برد. این کتاب که به سه بخش تقسیم می شود، با مطالعاتی در مورد مسائل معرفتی و هستی شناسی، با تمرکز ویژه بر طراحی مهندسی، خلاقیت، مدیریت، امکان سنجی و پایداری آغاز می شود. بخش دوم روابط بین تاریخ و فلسفه مهندسی را در نظر می گیرد و شامل یک استدلال کلی برای ضرورت گفتگو بین تاریخ و فلسفه است. این مقاله با مقدمه ای کلی بر نگرش های سنتی چین نسبت به مهندسی و فناوری و مطالعات موردی فلسفی صنعت فولاد چین، راه آهن و سایبرنتیک در اتحاد جماهیر شوروی ادامه می یابد. بخش سوم بر روی مهندسی، اخلاق و جامعه تمرکز دارد و فصل هایی در مورد آموزش و تمرین مهندسی در چین و غرب دارد. تحلیل‌های کتاب از تعاملات علم، مهندسی، اخلاق، سیاست و سیاست در زمینه‌های مختلف اجتماعی مورد توجه ویژه است. این جلد به طور کلی مرحله جدیدی را در ظهور فلسفه مهندسی به عنوان منطقه ای سازی جدید فلسفه نشان می دهد. این جلد میان رشته ای با دقت ویرایش شده از یک کنفرانس بین المللی درباره فلسفه مهندسی که توسط دانشگاه آکادمی علوم چین در پکن میزبانی شده بود، بیرون آمد. این شامل 30 مشارکت فیلسوفان، دانشمندان علوم اجتماعی و مهندسان برجسته از استرالیا، چین، اروپا و ایالات متحده است.

در این مقاله به بررسی تحلیلی و نقادانه تاثیر فلسفه مهندسی بر گردآوری تاریخ مهندسی پرداخته می شود و به دنبال پاسخی تفصیلی به این پرسش هستیم که «آیا تاریخ مهندسی به فلسفه مهندسی نیاز دارد». از این رو، ابتدا رابطه میان مهندسی و فن (/تکنیک) و سپس رابطه میان مهندسی و فناوری (/تکنولوژی) تعریف می شود. بر این اساس، فناوری به منزله نظام معرفتی تحقق یافته و مهندسی به منزله دانش، مهارت و فعالیت خلاقانه بالقوه در چارچوب و در تعامل با نظام فناورانه مفروض تعریف می شود. در ادامه، فلسفه مهندسی به عنوان حوزه توسعه یافته ای از فلسفه فناوری معرفی شده و یادآوری می گردد فلسفه مهندسی دست کم با برخورداری از پرسش اصیل «مهندسی چیست؟» می تواند به عنوان حوزه فلسفی مستقلی شناخته شود. از این رو، برخی از مسائل و موضوعات فلسفه فناوری درون حوزه فلسفه مهندسی نفوذ یافته و تعمیم می یابد، مسائلی از قبیل تحدید حدود میان مصنوع مهندسی شده و شیء طبیعی، تحدید حدود میان مهندسی و علم، تقدم وجودی و تاریخی میان مهندسی و علم، و خودمختاری معرفت مهندسی از بافت اجتماعی. سرانجام، با طرح برخی نمونه پرسش های قابل بررسی و گشوده، تاثیر هر یک از مسائل مذکور بر آغاز و انجام گردآوری تاریخ مهندسی آشکار می شود. در نتیجه به نظر می رسد، محققان و مورخان تاریخ مهندسی شایسته است خود را مخاطب چنین مسائل و پرسش هایی قرار داده و موضعی نقادانه و راهبردی نسبت به هر یک از آن ها اختیار کنند.