جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : آیا دانشمندان باید باورهای مذهبی را به چالش بکشند؟ آیا دین در جامعه بشری اجتناب ناپذیر است؟ آیا دین برای جامعه ضرر دارد؟ آیا خود علم می تواند الهام بخش شگفتی معنوی باشد؟ تقابل علم و دین در سال‌های اخیر بحث‌های عمومی زیادی را در مورد دین تعریف کرده است، که اخیراً در کتاب‌های پرفروشی که درگیری بین دانشمندان و مؤمنان مذهبی را به تصویر می‌کشند، مانند The God Delusion اثر ریچارد داوکینز و پایان ایمان یا نامه به یک ملت مسیحی اثر سام هریس. . اما این شکاف «ما در برابر آنها» چه معنایی برای جامعه دارد؟ این مجموعه مقالات به دانشمندان علوم اجتماعی، دانشمندان علوم طبیعی و الهیات که تجربه آنها ارتباط مستقیمی با این موضوعات عمده دارد، صدایی می بخشد و جایگاه علم را در بحث مدرن روشن می کند. شامل مشارکت‌های مری میدگلی (دانشگاه نیوکاسل آپون تاین، بریتانیا)، دنیس الکساندر (دانشگاه کمبریج، بریتانیا)، ریچارد رابرتز (دانشگاه لنکستر، بریتانیا)، باب لیتون (دانشگاه دورهام، بریتانیا)، سیمون کلمن (دانشگاه ساسکس، بریتانیا) ، مایکل شرمر (مدیر اجرایی انجمن شکاکان و مقاله نویس ماهانه برای Scientific American)، لوئیس ولپرت (دانشگاه کالج لندن، انگلستان)، اندرو نیوبرگ (دانشگاه پنسیلوانیا)، تیموتی تیلور (دانشگاه برادفورد، انگلستان)، استیون میتن (دانشگاه) از ریدینگ، بریتانیا)، دیوید اسلون ویلسون (دانشگاه بینگهامتون)، هربرت ماشنر (دانشگاه ایالتی آیداهو)، یان ریدر (دانشگاه منچستر، بریتانیا)، هیروکو کاوانامی (دانشگاه لنکستر، بریتانیا)، آندریان کریه (سودویچه سایتونگ)، جان هدلی بروک (دانشگاه آکسفورد، بریتانیا)، گوردی اسلک (نویسنده نبرد بر سر معنای همه چیز)، ست شوستاک (موسسه ستی)، ویلیام کالوین (دانشگاه واشنگتن)، و دیوید ویلکینسون (دانشگاه دورهام، بریتانیا)

از میان تفاسیر متنوع قانون طبیعی، پرطرفدارترین آنها عبارتست از اينكه «قانون طبیعی، فرمانهای عقل عملی دربارة رفتارهای اختیاری بشر در همة زمینها و زمانهاست که بشر با اطاعت از آنها به خوشبختی همیشگی دست می¬یابد». آموزة قانون طبیعی در دورة جدید دستخوش دو خوانش متضاد تجربه¬گرا و عقلگرا قرار گرفت. مراد از «عقل» در اندیشة عقلگرایی دورة جدید، عقل حسابگر بود که عقلگرایان آن را ابزاری برای رسیدن به آرزوهای مادی و غیرمادی (اخلاقی) خویش میدانستند. سه فیلسوف عقلگرای عصر روشنگری که در آن زمان بیش از دیگران دربارة آموزة قانون طبیعی بحث و نظر داشته‌اند، عبارتند از: منتسکیو، روسو و کانت. در این مقاله پس از بیان گزارشی مختصر از مباحث و نظريات آنها در مورد قانون طبیعی، به ارزیابی اين ديدگاهها بترتيب ذيل پرداخته شده است. در گفتار نخست، منتسکیو با طرح يك افسانة¬ خودساخته معتقد است كه پیروی از میل طبیعی، بشر را به خوشبختی میرساند. این پیروی در نگاه او، مفاد قانون طبیعی است. مهمترین نقد بر نظریة قانون طبیعی منتسکیو آنست که او قانون طبیعی را با «قانون طبیعت» خلط کرده است. در گفتار دوم، روسو برخلاف منتسکیو، اعتقاد دارد كه قانون طبیعی مبتنی بر عقل نیست، بلکه در غرایز و احساسات بشر ریشه دارد. اشكال اساسي اين ديدگاه، نگرش مادی روسو به طبیعت بشر است و همين باعث شده که انسان در نظر او، در سطح یک حیوان فروكاسته شود. سرانجام، در گفتار سوم به بررسي انتقادی قانون طبیعی در اندیشة کانت پرداخته شده است. بنظر وي، قانون طبیعی با قانون طبیعت تفاوت دارد. كانت بر این باور است که ماهیت قانون طبیعی دو ویژگی دارد: جهانشمولی (کلیت) و درونی (باطنی) بودن. با اینهمه، او هیچیک از مصادیق قانون طبیعی را بیان نکرده و در ارائة تبييني كامل براي این آموزه موفق نبوده است. این ناکامی ريشه در نظام معرفتیِ فلسفة کانت دارد که بر مبناي آن، عقل عملی و فرامين آن (يا همان قانون طبيعي) را بايد غیرمستدل و غیرقابل اعتماد دانست. كانت معتقد است مباحث مربوط به امور غیرمادی و حتی جواهر مادی، مباحثی جدلی هستند، و نه برهانی. روش تحقیق در این نوشتار، همانند هر مطالعة انتقادی دیگر، روش ترکیبی نقلی ـ عقلی است. در این روش، ابتدا ديدگاههاي اين سه فیلسوف عقلگرای دورة جدید دربارة قانون طبیعی نقل شده و سپس بکمک برهان و استدلال عقلی، بررسي و ارزيابي شده است.

چکیده ماشینی : «نقد عقل محض» کانت در میان آثار فلسفی مدرن چنان برجسته است که می توان آن را «پایه» فلسفه مدرن نامید. شوپنهاور آن را "مهم ترین کتابی که تا به حال در اروپا نوشته شده" نامیده است. اوتفرید هوفه خواننده را در «نقد» یک قدم در یک زمان راهنمایی می‌کند، افکار کانت را توضیح می‌دهد، آنها را در معرض تفسیر قرار می‌دهد و نتیجه‌گیری خلاصه می‌کند، اثر و موضوعات آن را در چارچوب جانشینان مدرن آن قرار می‌دهد. تفسیر «انتقادی» از متن کانت نشان می‌دهد که او در مورد بسیاری از بحث‌هایی که گفته می‌شود پس از مرگ او سرچشمه گرفته‌اند، حرفی برای گفتن داشته است. با تقلیل استدلال او به اصول اصلی آن، می‌توان آن را قوی‌تر کرد و برای مشکلات کنونی کاربردی‌تر کرد. با این حال، نگرانی نهایی کانت، حتی در هنگام نوشتن فلسفه نظری، مربوط به امر عملی بود. تشریح این دغدغه و ارتباط آن با فلسفه نظری کانت از اصول اصلی این کتاب است.

ترجمه ماشینی: گواهی (شهادت، تصدیق) منبع مهمی از دانش است: ما تا حد زیادی به آنچه دیگران به ما می گویند متکی هستیم. این موضوع اخیراً مورد توجه بسیاری در معرفت شناسی بوده است، و این جلد دوازده مقاله اصلی درباره این موضوع توسط برخی از فیلسوفان برجسته جهان را گردآوری می کند. این نقطه آغازی برای تحقیقات آینده در این زمینه حاصلخیز خواهد بود. مشارکت کنندگان عبارتند از رابرت آئودی، سی.ای.جی کودی، الیزابت فریکر، ریچارد فومرتون، سنفورد سی گلدبرگ، پیتر گراهام، جنیفر لاکی، کیث لرر، ریچارد موران، فردریک اف اشمیت، ارنست سوسا، و جیمز ون کلیو.

ترجمه ماشینی: این کتاب یک نظریه طبیعت گرایانه جدید از عقل و دانش علمی را از ترکیبی از فلسفه و علوم جدید سیستم های انطباقی پیچیده توسعه می دهد. به‌ویژه، نظریه سیستم‌های تنظیم‌کننده تا حدی خودسازمان‌دهنده اکنون به‌عنوان محوری در تمام علوم زندگی و اجتماعی ظاهر می‌شود، و این کتاب نشان می‌دهد که چگونه می‌توان از این ایده‌ها برای روشن کردن و بازسازی رضایت‌بخش مفاهیم و اصول فلسفی اساسی ما استفاده کرد. معرفت شناسی تکاملی موضوعی وحدت بخش برای کتاب فراهم می کند. این به عنوان پیشنهاد برخی از مشترکات مهم بین فرآیندهای شناختی زیست شناختی و معرفتی شناختی در نظر گرفته می شود. در اینجا، این اشتراک با تعبیه هر دو در یک مدل مشترک از دینامیک سیستم تطبیقی پیچیده پیدا می‌شود. بازسازی‌های جدیدی بر روی نظریه‌های ژان پیاژه، کارل پوپر و نیکلاس رسیر ارائه می‌شود که نشان می‌دهد چگونه ایده‌های آن‌ها از این منظر بر خلاف استاندارد تفاسیر عقل‌گرای رسمی در میان فیلسوفان و دانشمندان روشن‌تر می‌شوند.

ترجمه ماشینی: این کار نقش دلهره در استدلال را معرفی و بررسی می کند - طرح مشکلات، تعیین واژگان، رفع مرزها و زیر سوال بردن آنچه اغلب بدیهی تلقی می شود. لین هولت استدلال می‌کند که یک برداشت قوی از عقلانیت باید شامل فضایل فکری باشد که نمی‌توان آن‌ها را به مجموعه‌ای از قواعد برای استدلال‌کنندگان تقلیل داد، و استدلال می‌کند که فضیلت درک، تمایل اکتسابی برای درست دیدن چیزها، لازم است تا عقلانیت قابل دفاع باشد. هولت با تکیه بر برداشت ارسطویی از فضیلت فکری و مثال‌هایی از علوم، نشان می‌دهد که چرا معیارهای غیرشخصی برای عقلانیت نادرست هستند، چرا پایه‌های دانش آخرین عناصری هستند که از تحقیق پدید می‌آیند نه اولین، و چرا شهود جایگزین ضعیفی برای فضیلت است. هولت با قرار دادن صحنه کنونی در منظر تاریخی، بن بست کنونی را به عنوان نتیجه اجتناب ناپذیر جایگزینی فضیلت فکری با روش در تخیل فلسفی اولیه مدرن نشان می دهد.