جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

یکی از موضوعات نقد بوم گرا (Ecocriticism)‎ که به رابطه ادبیات و محیط زیست می پردازد،‏ بررسی نحوه نگرش انسان به طبیعت در آثار ادبی است که می تواند از عوامل مختلفی چون جنسیت،‏ زمان،‏ فرهنگ،‏ اندیشه تاثیر پذیرفته باشد. اشعار فارسی در طول تاریخ ادبیات،‏ تنوع رابطه انسان و طبیعت را در خود متجلی ساخته است. در این مقاله با بررسی اشعار توصیفی در ادب فارسی،‏ پنج نوع نگرش کلی را به طبیعت معرفی نمودیم و تاثیر دو عامل زمان و اندیشه شاعر را بر چگونگی ارتباط او با طبیعت و نحوه توصیف او بیان داشتیم. در یک نگاه کلی درمی یابیم که بخشی از توصیف طبیعت در شعر شاعران به مثابه توصیف غیر طبیعت است و تنها نمونه های اندکی در شعر فارسی می توان یافت که توصیفی ابژکتیو از طبیعت ارائه شده است. در پایان لزوم رویکردی نو و بوم گرایانه به طبیعت را که متناسب با نیاز جوامع متمدن امروزی است،‏ متذکر شدیم. با این نگرش تغییراتی در توصیف طبیعت در شعر،‏ شاهد خواهیم بود که در آن همه پدیده های طبیعت صرف نظر از انتخاب انسان،‏ زیبا و ارزشمندند. این رویکرد می تواند در بهبود رابطه انسان و محیط زیست او تاثیرگذار باشد.