جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

این پایان نامه تحقیقی در باره تاثیرات نسبی دو نوع بازخورد بر روی دستور زبان گفتاری زبان انگلیسی در رابطه با دانش‌آموزان ایرانی است . این دو نوع بازخورد عبارتند از: 1 - اصلاح مستقیم معلم . 2 - ترغیب زبان آموز برای خود اصلاحی. هدف تحقیق این بوده است که بطور تجربی تعیین شود که آیا بازخورد معلم می‌تواند کاربرد صحیح دستوری را در گفتار زبان آموزان افزایش دهد، و اگر این امر ممکن است ، کدامیک از این دو نوع بازخورد بهتر از دیگری می‌تواند عمل کند. جهت این تحقیق 96 دانشجوی دانشگاه نیروی دریایی اتنخاب گردید و به سه گروه هم سطح تقسیم شد. نتایج حاصله نشان داد که اگر چه هر دو نوع بازخورد می‌تواند در افزایش صحت کلام گفتاری زبان‌آموزان موثر باشند، ولی راندمان گروه سوم که در آن خود اصلاحی ترغیب شده بود بطور قابل ملاحظه‌ای نسبت به بازده گروه دوم بیشتر بود.

این پایان‌نامه شامل شش فصل به شرح زیر است : در فصل اول، مقدمه پژوهش ، شامل طرح موضوع تحقیق، اهمیت پژوهش ، اهداف مورد نظر و روش و مراحل کار شرح داده شده است . فصل دوم، خواندن و انواع آن را به تفصیل مورد بررسی قرار می‌دهد و از میان انواع خواندن، نوع مورد نظر این پژوهش را انتخاب و مورد بررسی قرار می‌دهد. در فصل سوم، ابتدا تاریخچه پیدایش علم کلام و گسترش آن تا به امروز، به تفصیل مورد بررسی قرار می‌گیرد و پس از آن، بعنوان پایه و اساس علم کلام معرفی و عوامل مربوط به آن از جمله بافت ، بافتار و معیارهای متن‌سازی شرح داده می‌شود. فصل چهارم، مبحث انسجام را بعنوان مهمترین معیار متن‌سازی مطرح و عوامل مختلف آن، از جمله انسجام واژگانی را معرفی می‌نماید. در همین فصل، انسجام واژگانی و موارد گوناگون آن بعنوان موضوع اصلی این پژوهش به تفصیل و با ذکر مثال مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار می‌گیرد. فصل پنجم شامل دو بخش است : بخش اول به بررسی آماری عوامل انسجام واژگانی در متون فارسی اختصاص دارد که جدول‌ها و نمودار مربوط به آن در انتهای این فصل ارائه گردیده است . در بخش دوم، روش و معیارهای تهیه متون درک مطلب آزمایشی، متن‌ها، نحوه ارائه آنها به زبان‌آموزان و بررسی آماری تاثیر عوامل انسجام واژگانی بر درک مطلب خواندن زبان‌آموزان مورد بررسی قرار می‌گیرد. در فصل ششم، نتایج بدست آمده از تحقیق مطرح شده و مورد بحث قرار می‌گیرد و همچنین پیشنهاداتی برای نویسندگان و محققان آینده ارائه می‌شود.

این نوشته می کوشد با ریشه یابی برخی از مسایل و مشکلات آموزش زبان عربی در ایران راه حل هایی را برای آن جستجو نماید. به طور کلی مهمترین مسایل و مشکلات آموزش زبان عربی در ایران را می توان در چهار عنوان زیر برشمرد: 1- سطح آموزش زبان عربی در مدارس ایران پایین تر از حد مطلوب است. 2- برخی از دانش آموزان به زبان عربی علاقه مندی چندانی نشان نمی دهند. 3- بسیاری از دانشجویان گروه های عربی دانشگاه ها بی انگیزه و دلسرد هستند. 4- در بعضی از مراکز مرتبط با زبان عربی کمبود نیروی متخصص در زبان عربی احساس می شود. برای هر یک از مسایل فوق علت های مختلفی قابل تصور است که برخی از آن ها عام است و همه شاخه های علوم انسانی را در برمی گیرد؛ ولی برخی دیگر خاص رشته زبان و ادبیات عربی است که در چهار محور اصلی زیر بررسی شده است: 1- دانشجو، 2- استاد، 3- برنامه درسی، 4- ابزارهای آموزشی. سپس برای حل مشکلات مربوط به هر محور پیشنهاداتی مطرح گردیده است. گرایشی کردن آموزش زبان و ادبیات عربی دانشگاه ها از جمله راه حل هایی است که می تواند راه گشای از میان برداشتن برخی از مشکلات مختص به آموزش زبان و ادبیات عربی دانشگاه ها باشد.

در این مقاله می کوشیم برخی دلالت های رویکرد اجتماعی ـ فرهنگی برای حوزه آموزش زبان را با نگاه به نظریه اخلاق گفتمان بازسازی کنیم. ایده محوری ما بر این دریافت استوار است که رویکرد اجتماعی ـ فرهنگی با وجود دستاوردهای بسیاری که برای حوزه آموزش زبان داشته است، به دلیل فقدان منابع هنجارین لازم برای تبیین چگونگی رسیدن به فهم مشترک و توافق در میان کنش های زبانی، هنوز نتوانسته است آموزش زبان را واجد بعد اخلاقی و تربیتی درخوری سازد. بر این نکته تاکید می شود که این نقصان را می توان با نگاه به نظریه اخلاق گفتمان جبران کرد. سپس دلالت های این رویکرد هنجارگذار اجتماعی ـ فرهنگی در سه حوزه پژوهش، تدریس و ارزشیابی آموزش زبان بررسی و کاویده می شود. در این سه حوزه، بر وجه اخلاقی آموزش زبان تاکید می شود.

زبان عربی با ظهور اسلام چهره ای جهانی به خود گرفت و دایره نفوذش با گسترش اسلام در سراسر جهان وسعت بیشتری یافت. زبان عربی، زبان قرآن و زبان وحی الهی بود، لذا مسلمانان با هر زبانی برای درک دین اسلام و فهم قرآن، ملزم به یادگیری زبان عربی شدند. یکی از سرزمین هایی که اسلام و زبان عربی وارد آن شد ایران بود. تسلط ایرانیان کهن بر زبان عربی و مهارت آنان در به کارگیری و خلق آثار متعدد به این زبان، می تواند بیانگر موفقیت آنان در فرآیند یادگیری و آموزش این زبان باشد. هدف از این پژوهش بررسی روش‌های آموزش زبان عربی در بین ایرانیان و عوامل موفقیت و مهارت آن ها در این زبان می باشد. محدوده این پژوهش از آغاز ظهور اسلام تا پایان قرن ششم هجری است چرا که آموزش زبان عربی توسط ایرانیان در این دوره زمانی، بیش از دیگر دوره های تاریخی مطرح بوده است.روش انجام این پژوهش کتابخانه ای و توصیفی- تحلیلی می باشد.برخی از نتایج پژوهش، حاکی از آن است که زبان عربی در قرون نخستین هجری، وسیله ارتباطی مهمی به شمار می رفته است و روش های آموزش این زبان در دوران مورد نظر بیشتر بر اساس گوش دادن و صحبت کردن و تمرین گوش دادن و صحبت کردن می باشد و شناخت واژگان و ساختارهای دستوری، شرط لازم، اما ناکافی مهارت یادگیری بوده است؛ همچنین نقش عوامل و متغیرهای عاطفی و اجتماعی در موفقیت زبان آموزان ایرانی مهم و چشم گیر است.

آموزش زبان امروز بیش از هر روز دیگر نیازمند هدایت به سوی مسیری نو یعنی زیبایی شناسی می باشد. در حقیقت، زیبایی شناسی آموزش زبان امری است که فعالیت آموزش و یادگیری را به جریانی لذت بخش، تعاملی، تحسین برانگیز و پویا تبدیل می سازد. در نظر گرفتن بعد زیبایی شناختی برای آموزش زبان یعنی دستیابی به شگردی که به جای تکیه بر انتقال اطلاعات مربوط به زبان، قواعد و عناصر شناختی آن، بر حضور (اینجا و اکنون) و احساس ("وجود" و"هست") زبان آموز تکیه دارد. همین دو عنصر هستند که زبان آموز را همواره در حالت فعال و پویا نگاه می دارند.از این جهت، آموزش زبان باید به دنبال ایجاد نوعی شناخت زیستی در کلاس های زبان باشد. چنین شناختی با توجه به راهکارهای ارایه شده در این مقاله سبب می گردد تا میزان حضور و حساسیت هر زبان آموز آن قدر افزایش یابد تا دیگر به جای شناخت های مکانیکی زبان و فراگیری قواعد آن در کلاس های زبان، با واقعیت جدیدی روبرو شویم که می توان آن را زبان زیستی نامید. بر این اساس و با توجه به بعد زیبایی شناختی زبان، همان طور که در این مقاله نشان داده می شود، زبان آموز تبدیل به موجودی پویا و حساس می گردد که همواره در وضعیت تعامل و عکس العمل دایم نسبت به موقعیت زبانی که در آن می باشد، قرار می گیرد.