جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: چگونه دسته‌های استعماری نژاد و مذهب با هم هویت‌ها و سلسله‌مراتبی را به وجود آوردند که امروزه وسیله‌ای برای ناسیونالیسم چندفرهنگی و نقد اجتماعی در کارائیب و دیاسپورای آن هستند. هنگامی که امپراتوری بریتانیا برده داری را لغو کرد، صاحبان مزارع شکر کارائیب با کمبود نیروی کار مواجه شدند. برای حل این مشکل، آنها کارگران «معمول»، هندوها و جمعیت اقلیت مسلمان را از شبه قاره هند وارد کردند. Indentureship از سال 1838 تا پایان رسمی آن در 1917 ادامه یافت. عمیق ترین رنگ در مزارع پس از رهایی در هند غربی - جایی که اروپایی ها، هندی ها و آفریقایی ها برای کار و عبادت در هم می آمیختند - آغاز می شود و تا انگلستان، آمریکای شمالی و امروزی را شامل می شود. ترینیداد، جایی که میراث های دوران استعمار در هویت ها و سلسله مراتبی باقی می ماند که هنوز کارائیب پس از استقلال و دیاسپوراهای معاصر آن را شکل می دهد. عایشه خان بر روی اعمال مذهبی مورد مناقشه اوبه و هوسی تمرکز می کند که علیرغم تنوع شرکت کنندگان آنها به عنوان "آفریقایی" و "هندی" نژادی می شوند. اوبه، یک اصطلاح رایج در کارائیب برای سنت های شفابخش و پیشگویی در جنوب صحرا، در جامعه استعماری با جادو، شورش بردگان و کلاهبرداری همراه بود. این منجر به قوانین ضد اباحه شد که برخی از آنها هنوز پابرجا هستند. Hosay در هند غربی از مراسم بزرگداشت هندی مراسم عزاداری اسلامی در ماه محرم ایجاد شد. اگرچه از حمایت‌های قانونی خاصی برخوردار شد، تجمع‌های دسته‌جمعی، راهپیمایی‌ها و نبردهای ساختگی هوسای ترس از اختلالات اقتصادی و ناآرامی‌های کارگری را برانگیخت که منجر به جرم انگاری توسط قدرت‌های استعماری شد. رعایت صحیح حصی در میان برخی از جوامع تاریخی مسلمان مورد بحث بوده و اکنون نیز این بحث ادامه دارد. عایشه خان در مطالعه دقیق این دو عمل، پویایی قدرت را از طریق هویت‌های مذهبی و نژادی شکل گرفته در متن استعمار در جهان آتلانتیک روشن می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه امروزه این هویت‌ها نابرابری‌ها را تکرار می‌کنند و همچنین مطالبات عدالت و به رسمیت شناختن را تقویت می‌کنند.

ترجمه ماشینی: آیین چند آوازی معروف به Hosay در دریای کارائیب از رویه‌های قبلی که در عراق و ایران سرچشمه می‌گیرد به وجود آمد که از طریق کارگران مستعفی جنوب آسیا که توسط بریتانیایی‌ها از اواسط دهه 1800 تا دهه‌های اولیه قرن بیستم به دریای کارائیب آورده شدند، به ترینیداد گسترش یافت. . این آیین ها به عنوان یک مراسم مذهبی شیعیان مهم هستند، اما همچنین نمادهای هویت قومی و ملی برای هندوترینیادی ها هستند. فرانک کوروم نقش اساسی Hosay را در اجرای هویت‌های چندگانه با موقعیت‌یابی تاریخی و قوم‌نگاری رویداد در زمینه‌های خاورمیانه، جنوب آسیا و کارائیب بررسی می‌کند. هوسی ترینیداد: نمایش های محرم در دیاسپورای هند و کارائیب اولین مطالعه دقیق تاریخی و قوم نگاری آیین های محرم اسلامی است که در جزیره ترینیداد انجام شده است. بحث اصلی کروم این است که مراسم سالانه یک گفتمان چندصدایی است که با به کارگیری سطوح مختلف تفسیر به بهترین وجه قابل درک است. در سطح نمادین، این مراسم برای جامعه کوچکی از مسلمانان هندو-ترینیدادی معنایی باطنی می دهد. در سطحی دیگر، به نظر می رسد که نماینده فرهنگ "پیوند شده" هند به عنوان یک کل است. در نهایت، این آیین ها نمادی از جمعیت چند قومی ترینیداد هستند. هوسی ترینیداد با پرداختن به راهبردهای مورد استفاده برای مقاومت در برابر ادغام و همسان سازی، با تئوری هایی در رابطه با مفهوم خلاقیت فرهنگی در دریای کارائیب و همچنین در مطالعه کلی دیاسپوراهای جهانی درگیر است.