جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: نگاهی دقیق به متفکران فرانسوی پس از 1968 رجیس دبره، امانوئل تاد، مارسل گوشه و آلن دوبنویست جاکوب کالینز در چرخش انسان‌شناختی، پیشرفت آنچه را سنت «انسان‌شناسی سیاسی» در فرانسه در طول دهه 1970 می‌خواند، دنبال می‌کند. پس از انقلاب اجتماعی دهه 1960 که توجه جدیدی به هویت ها و گروه هایی که قبلاً در جامعه فرانسه در حاشیه بودند، جلب کرد، کشور وارد دوره ای از رکود شد: اقتصاد کند شد، سیستم سیاسی به بن بست رسید و ایدئولوژی های کمونیسم و کاتولیک جذابیت خود را از دست دادند. . در این دوران عدم تعین سیاسی، فرهنگی و اقتصادی، انسان‌شناسی سیاسی، همانطور که کالینز آن را تعریف می‌کند، روایت‌های بزرگی را به نظریه‌پردازان اجتماعی ارائه کرد که می‌توانست با تثبیت قوانین و تاریخچه‌های آن در گذشته عمیق و گاهی کهن، تعریف بیشتری از «اجتماعی» بدهد. انسان شناسان سیاسی به دنبال پاسخ به اساسی ترین سؤالات بودند: سیاست چیست و یک جامعه سیاسی چیست؟ کالینز بر چهار متفکر فرانسوی تأثیرگذار و در عین حال معمولاً نادیده گرفته شده تمرکز می کند - رژی دبری، امانوئل تاد، مارسل گوشه و آلن دو بنویست - که از چپ تا راست افراطی، گرایش های سیاسی متفاوتی را در فرانسه نمایندگی می کنند. از طریق مطالعه دقیق و جامع کار آنها، او بررسی می کند که چگونه موضوعات کلیدی مذهب، هویت، شهروندی، و دولت در طیف گسترده ای از نظرات در فرانسه معاصر مفهوم سازی و بحث شده است. کالینز استدلال می کند که مخاطرات از دهه 1970 تغییر نکرده است و تصورات رقیب از جمهوری همچنان برای تسلط رقابت می کنند. مسائل سیاسی و فرهنگی در حال حاضر - برای مثال بورکینی - بزرگ‌تر می‌شوند و خصلت یک تهدید انسان‌شناختی به خود می‌گیرند. از این نظر، او نشان می‌دهد که چگونه چرخش انسان‌شناختی، آن‌طور که در آثار دبره، تاد، گوشه و بنوئیست نشان می‌دهد، لنز مفیدی برای مشاهده مناقشات سیاسی و اجتماعی است که تاریخ فرانسه را در چهل سال گذشته شکل داده‌اند.