جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

پیامی از الیزابت همه ما در این دوران به نام زندگی درس هایی داریم که باید یاد بگیریم. این امر به ویژه هنگام کار با افراد در حال مرگ مشهود است. افراد در حال مرگ در پایان زندگی چیزهای زیادی یاد می گیرند، معمولاً زمانی که برای درخواست کردن خیلی دیر شده است. پس از نقل مکان به صحرای آریزونا در سال 1995، در روز مادر دچار سکته مغزی شدم که باعث فلج شدن من شد. چند سال بعد را در آستانه مرگ گذراندم. گاهی فکر می‌کردم مرگ در عرض چند هفته فرا می‌رسد. بارها از اینکه نیامد ناامید شدم، چون آماده بودم. اما من نمردم زیرا هنوز در حال یادگیری درس های زندگی هستم، آخرین درس هایم. این درس ها حقایق نهایی در مورد زندگی ما هستند. آنها رازهای خود زندگی هستند. می خواستم یک کتاب دیگر بنویسم، نه در مورد مرگ و مردن، بلکه در مورد زندگی و زندگی کردن. آیا واقعاً من می خواهم زندگی خود را اینگونه زندگی کنم؟ هر کدام از ما در مقطعی این سوال را می پرسیم. تراژدی این نیست که زندگی کوتاه است، بلکه این است که ما اغلب چیزهایی را که واقعاً مهم هستند، در گذشته می بینیم. الیزابت کیبلر راس در درس‌های زندگی، اولین کتاب او در مورد زندگی و زندگی، به دیوید کسلر می‌پیوندد تا خوانندگان را از طریق درس‌های عملی و معنوی که باید یاد بگیریم راهنمایی می‌کند تا بتوانیم زندگی را در هر لحظه به بهترین شکل زندگی کنیم. سال ها کار با افراد در حال مرگ به نویسندگان نشان داده است که درس های خاصی بارها و بارها مطرح می شوند. تسلط بر برخی از این درس‌ها می‌تواند دشوار باشد، اما حتی تلاش برای درک آن‌ها بسیار ارزشمند است. در اینجا، در چهارده فصل قابل دسترس، از درس عشق تا درس خوشبختی، نویسندگان حقیقتی را در مورد ترس‌ها، امیدهای ما، روابطمان و مهمتر از همه، عظمت واقعی بودن ما را آشکار می‌کنند.