جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

چکیده ماشینی : الهیات و دانشگاه در آلمان قرن نوزدهم به بررسی دگرگونی دوگانه مرتبط با نهادها و ایده ها می پردازد که منجر به ظهور الهیات به عنوان علم شد، پروژه الگوی الهیات مدرن با فردریش شلایرماخر. با شروع اصلاحات آموزشی قبلی در سراسر اروپای مرکزی و به ویژه پس از تحولات دوره ناپلئون، فهرستی چشمگیر از تحریک کنندگان، نماد شکنان، و نگهبانان ایمان قدیمی، همگی با ماهیت دانشگاه، سازماندهی دانش، و وحدت علم الهیات مواجه شدند. بخش‌های مختلف، معضلاتی که با هم نام جمعی «دایره‌المعارف الهیاتی» را داشتند. برنامه فوق العاده تأثیرگذار شلایرماخر در ساختار و محتوای برنامه درسی الهیات پیشگام بود و زمینه را برای تاریخی شدن الهیات فراهم کرد. زاخاری پورویس بررسی جامعی از برنامه شلایرماخر از طریق دو مکتب غالب آن دوره ارائه می دهد: الهیات نظری و الهیات میانجی. پورویس تأکید می‌کند که تلاش‌ها در نهایت در شرایط ویلهلمین آلمان و جمهوری وایمار، به دلیل ظهور مطالعات دینی، تخصص‌های رادیکال رشته‌ای، بحران تاریخ‌گرایی، و حملات الهیات دیالکتیکی شکست خورد. به طور خلاصه، این پروژه بیانگر الهیات دانشگاهی بود. پورویس با درگیر شدن با جزئیات با این تحولات، داستان الهیات دانشگاهی مدرن را در مقایسۀ وسیع‌تر فرهنگ روشنفکری آلمان و اروپا، با دوره‌های ادواری به بافت‌های ملی دیگر می‌پیوندد. با انجام این کار، Purvis یک روش اساسی جدید برای درک رابطه بین الهیات و دانشگاه، هم در آلمان قرن نوزدهم و هم در واقع فراتر از آن ارائه می‌کند.