جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

چکیده ماششینی: به طور گسترده به رسمیت شناخته شده است که مسیحیت سریعترین دین در حال رشد در یکی از آخرین کشورهای جهان است که توسط کمونیست ها اداره می شود: جمهوری خلق چین. با این حال، توصیف مسیحیت چینی صرفاً به عنوان یک ایمان مخفی یا، همانطور که حزب کمونیست چین امیدوار است، یک دین خصوصی شده توصیف می‌شود، اشتباه خواهد بود. الکساندر چاو استدلال می‌کند که مسیحیان در سرزمین اصلی چین، از پایان انقلاب فرهنگی (1966-1976) در حال ساخت یک الهیات عمومی عمدی‌تر برای درگیر کردن دولت و جامعه چین بوده‌اند. الهیات عمومی چین وقایعی را که منجر به این دگرگونی شده است، به یاد می‌آورد و بررسی می‌کند. تحولات مسیحیت در سه نسل از روشنفکران چینی از کلیسای پروتستان مورد تایید دولت، آکادمی سکولار، و رنسانس شهری رو به رشد در کالوینیسم. علاوه بر این، چاو نشان می‌دهد که چگونه هر یک از این نسل‌ها پاسخ‌های الهیاتی متفاوتی به لحظات اجتماعی-سیاسی یکسان سه دهه اخیر ارائه کرده‌اند. این مطالعه نشان می دهد که چگونه درک فزاینده ای از الهیات عمومی چین از طریق آمیختگی ناخودآگاه درک مسیحی و کنفوسیوس از روشنفکری عمومی ایجاد شده است. این عوامل منجر به درک زمینه ای منحصر به فرد از الهیات عمومی می شود، اما همچنین با محدودیت های زمینه ای مواجه است. با در نظر گرفتن این موضوع، چاو از دکترین ارتدکس شرقی درباره تئوسیس و آموزه سنتی چینی در مورد وحدت بهشت ​​و بشریت (تیان رن هی) استفاده می کند تا راهی به جلو در ساخت یک الهیات عمومی چینی ارائه دهد.