جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : نابرابری معرفتی چیزی است که هر زمان که حقارت معرفتی خود را نسبت به برخی و برتری معرفتی خود را نسبت به برخی دیگر تصدیق می کنیم، در تجربه روزمره خود با آن مواجه می شویم. جنبه منفی این پدیده معرفتی در چارچوب بحث در مورد بی عدالتی معرفتی مورد توجه قرار گرفته است: هر گاه یک موضوع معرفتی اعتبار دیگری را کاهش دهد یا قدرت خود را به عنوان آگاهان تشخیص ندهد، نابرابری معرفتی ناعادلانه (تعیین شده) به راحتی ایجاد می شود. با این حال، این نوع نابرابری جنبه مثبت مهمی دارد (البته اخیراً دست کم گرفته شده است)، زیرا می تواند فرصتی اساسی برای سوژه برای دستیابی به کالاهای معرفتی - مانند دانش، درک، و فضایل فکری - از سوی کسانی باشد که از نظر معرفتی هستند. برتر از آنها این پایان‌نامه به بررسی ویژگی‌های کلیدی تعامل بین عوامل غیرهمتا می‌پردازد تا گزارشی قانع‌کننده از نابرابری معرفتی به‌عنوان یک پدیده مثبت، یعنی به‌عنوان منبع اجتناب‌ناپذیر و قابل اعتماد کالاهای معرفتی ارائه کند. برای دستیابی به این هدف کلی، تحلیل پیشنهادی باید به سه سوال اصلی، یکی مفهومی، یکی هنجاری و دیگری عملی بپردازد. سؤال مفهومی این می‌پرسد که برای اینکه یک عامل معرفتی از نظر معرفتی بر شخص دیگری برتری داشته باشد، چه چیزی لازم است. پرسش هنجاری مرزهای منطقی تعامل بین عوامل غیر همتا را بررسی می کند. من از منظر فاعل برتر معرفتی، جواز پدرگرایی معرفتی را بررسی می‌کنم، یعنی اینکه آیا می‌توان بدون مشورت با آنها در این موضوع، در کارگزاری دیگری برای منافع معرفتی موضوع مداخله کرد یا خیر؟ از دیدگاه عامل معرفتی فرودست، من بررسی می‌کنم که داشتن کدام نگرش نسبت به افراد (که دلیلی برای در نظر گرفتن آنها داریم) از نظر معرفتی بالاتر از خودمان عقلانی است. سؤال عملی در مورد پیامدهای این تحلیل برای یک نمونه پارادایماتیک تعامل بین افراد غیر همتا، مانند رابطه آموزشی بین معلمان و دانش آموزان است. در پاسخ به این سوال مفهومی، من چارچوبی مبتنی بر فضیلت کثرت گرایانه ارائه خواهم کرد که به روش های مختلفی امکان می دهد تا یک فرد یا یک عامل جمعی - مانند گروه ها، کمیته ها و تیم های تحقیقاتی - از نظر معرفتی بر دیگری برتری داشته باشد. به ویژه، من بین خبرگان، مقامات اعتقادی و صاحبان فهم تمایز قائل خواهم شد. در پاسخ به این پرسش هنجاری، من استدلال می‌کنم که پدرگرایی معرفتی تنها تا آنجا مجاز است که مداخله‌گران از نظر معرفتی بهتر از موضوعات مداخله‌شده باشند، و من شرحی از آنچه من «مداخله‌گر پدرگرای فضیلت‌گرا» می‌نامم، بیان می‌کنم. بعلاوه، من استدلال می‌کنم که مواردی وجود دارد که در آنها منطقی است که یک سوژه از نظر معرفتی پست‌تر، هر باوری را که ممکن است داشته باشد کنار بگذارد و به طرف مقابل از نظر معرفتی برتر اطلاق کند - و بدین ترتیب نسخه‌ای محدود از دیدگاه به اصطلاح پیشگیرانه از اقتدار معرفتی را تأیید می‌کند. در نهایت، به عنوان پاسخ به سؤال عملی، من یک گزارش مبتنی بر نمونه از آموزش را پیشنهاد خواهم کرد، توضیح خواهم داد که چگونه می توان از آن برای آموزش فضایل فکری به جوانان استفاده کرد، و از این دیدگاه از چندین ایراد مطرح شده علیه رویکردهای فضیلت محور به آموزش دفاع می کنم. .