جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

تقریب مذاهب اسلامی به معنای نزدیک شدن پیروان مذاهب اسلامی با هدف شناخت یکدیگر و دستیابی به اخوت دینی بر اساس اصول مشترک از ارکان اساسی جهان اسلام می باشد. بی شک عزت و اقتدار اسلام اساسی ترین بنیان اندیشه ها و آمال مسلمانان دلسوز و مصلحان حقیقی است و تقریب مذاهب اسلامی، یکی از عوامل عزت و اقتدار است و از مسائل مهمی است که از صدر اسلام مورد توجه ائمه اطهار علیهم السلام قرار گرفته و آن را نه تنها یک امر استراتژیک بلکه از محورهای اصلی اسلام_ با توجه به آیات قرآن _ خوانده اند. به هر میزان که تقریب و همگرایی در اسلام و در میان فرقه های اسلامی پر رنگ شود، به همان اندازه فرصت های بیشتری برای اظهار وجود و قدرت نمایی اسلام در برابر زیاده خواهی دنیای زر و زور مهیا خواهد شد. در چند قرن اخیر جریان های فکری_ مذهبی خاصی بر هم زننده یا تضعیف کننده وحدت بین فرقه های اسلامی شده است که شاید بتوان آن را برگرفته از تفاسیر نادرست متون دینی، افعال و عملکردهای فرقه های خاص در مذاهب اسلامی و دخالت قدرت های استعماری دانست. ناآگاهی و جهل از معنای درست تقریب و وحدت نیز سبب نوعی بدبینی به این مسئله شده است. در این پژوهش سعی بر آن است علاوه بر معنای درست تقریب، به علل و زمینه هایی بپردازیم که سبب شکل گیری اندیشه های ضد تقریب گردیدند. همچنین علل شکل گیری اندیشه های ضد تقریبی در فرقه های نوظهور چون سلفیه و سلفی گری، وهابیت، داعش، سپاه صحابه و... در اهل سنت و انجمن حجتیه، بهائیت و بابیت، معتقدین به سب و لعن، غالیان و... در شیعه نیز از اهداف این پایان نامه است که بررسی آن ها از جهات گوناگونی راهبردی بوده و از جهتی ضامن حفظ و اقتدار هویت اسلامی و از جهتی مانع دستیابی دشمنان به اهداف و اغراض شیطانی شان خواهد بود.