جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: این کتاب با طرح چهار دغدغه اساسی در مطالعه الهیات با بازنمایی، تاریخ، اخلاق و تعالی، هر یک از این دغدغه ها را در پرتو نظریه انتقادی معاصر بررسی می کند.

ترجمه ماشینی: برای بیش از پنجاه سال، رودولف جی سیبرت (متولد 1927) نظریه انتقادی دین و جامعه را از نظریه انتقادی مؤسسه تحقیقات اجتماعی، که معمولاً به عنوان "مکتب فرانکفورت" شناخته می شود، توسعه داده است. اندیشه هگلی سیبرت که از ویرانه‌های جنگ جهانی دوم در زادگاهش در فرانکفورت آلمان متولد شد، در گفتگو با الهیات مسیحی، ایده‌آلیسم آلمانی، دین تطبیقی، اقتصاد سیاسی، جامعه‌شناسی، روان‌شناسی و تاریخ رشد کرد. مجموعه ادبی سیبرت که به عنوان «مذهب شناسی دیالکتیکی» نیز شناخته می شود، با دیالکتیک گئورگ ویلهلم هگل (1770-1831)، به ویژه فلسفه حق، تاریخ، دین هگل و همچنین تئودیسه هگل، که هسته اصلی روشنگران را تشکیل می دهد، اشباع شده است. کار این جلد مهمترین آثار سیبرت در مورد هگل و تأثیر هگلی بر نظریه انتقادی دین و جامعه او را گردآوری کرده است که برخی از آنها قبلاً هرگز منتشر نشده بودند. مقالات موجود در این مجلد بیانگر بیش از پنج دهه تعامل سیبرت با هگل و کاربرد نقد دیالکتیکی او در موضوعات مختلف از جمله مدرنیته، سکولاریزاسیون، الهیات، شورش و انقلاب، جامعه مدنی و خانواده، جنگ و صلح، آینده غرب و بسیاری از موضوعات مهم دیگر. از آنجایی که فیلسوفان مکرراً به هگل بازمی‌گردند، به‌ویژه در شرایط دردسرساز مدرنیته، این مجموعه مقالات به‌عنوان منبعی بنیادی برای مطالعه تفکر هگلی و ارتباط آن با لحظه‌ی معاصر تا قرن بیست و یکم و پس از آن عمل خواهد کرد.

ترجمه ماشینی: از نویسنده: «هدف این پژوهش بررسی و ارزیابی انتقادی نظریه پراکسیس ارتباطی جی. هابرماس به عنوان پیشرفته‌ترین مرحله در بسط نظریه انتقادی موضوع، جامعه، تاریخ و دین است که آغاز و برای اولین بار تبیین و ترویج شده است. توسط M. Horkheimer، Th. W. Adorno، W. Benjamin، H. Marcuse، E. Fromm، A. Sohn-Rethel و دیگران در موسسه تحقیقات اجتماعی در دانشگاه فرانکفورت آلمان، به اصطلاح مکتب فرانکفورت."

ترجمه ماشینی: در دوره پس از جنگ، پژوهش در جامعه شناسی دین نتوانست با سطح گذشته مطابقت داشته باشد. علی‌رغم تعدادی از تلاش‌های قبلی، این فقط به نوعی رشته اساسی شکل‌گیری نظریه جامعه‌شناختی در ارتباط با علاقه‌ی مجدد به پرسش‌های تکاملی-نظری تبدیل شد. مسلماً این تصادفی نیست: زیرا همواره با مشکلات ساخت جهان بینی و توسعه جهان بینی و همچنین با خدمات روشنگری، مشروعیت و کنترل جهان بینی ها سروکار داشته است. در عین حال، علایق معرفتی همیشه با این علایق مرتبط با محتوا مرتبط بود: رابطه بین علایق و ایده ها، مبنا و روبنا، موضوع و ابژه. از این مشکل، نویسنده مدل تبیینی دینی- جامعه شناختی خود را توسعه می دهد.