جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

در این کتاب برگردان دوازه نوشته از ده اندیشگر و فیلسوف آمده است، تا راهنمای شناخت موقعیت کنونی آیین فلسفی هرمونتیک مدرن باشد. کتاب به چهار بخش تقسیم شده است. بخش نخستین نمایانگر مسائل کلی هرمونتیک مدرن است. این بخش با برگزیده ای از نوشته های فریدریش نیچه درباره تاویل آغاز می شود. نیچه ، به درستی، آغاز هر مونتیک مدرن شناخته شده و برداشتهایش از جهان نیرو، خواست، حقیقت و نسبت آنها با زبان و تاویل راهگشایند. متن دوم، نوشته ای است از ((دوره دوم)) کارهای مارتین هایدگر که خبر از دیدگاه هستی شناسانه در مورد اندیشیدن و باشیدن و ساختن می دهد. متن سوم ، جستاری از هانس گئورگ گادامر، در عین حال نمایانگر جنبه ی کلی هرمونتیک مدرن است، می تواند سرآغاز فهم برداشت خاص خود این متفکر از تاویل نیز باشد. بخش دوم روشنگر رابطه ی تاویل با زندگی و حقیقت است. جستار نخست این بخش پل ریکور است، به رابطه ی هرمونتیک با هستی شناسی می پردازد. واپسین متن این بخش، سخنرانی میشل فوکو، گشاینده درکی تازه از تاویل است. هر چند این کار فوکو خارج از قلمرو سخن هر مونتیکی جای می گیرد، ولی بحث را به یکی از مهم ترین سرچشمه ها- یعنی به دیدگاه نیچه از تاویل- بازمی گرداند و مسائلی فکر برانگیز را مطرح می کند. متن بخش سوم ، نمایانگر رویکرد هر مونتیکی به زبان ، سخن و متن هستند. در دو جستار نخست این بخش، یعنی کارهای گادامر و ریکور ، به رویکرد زبانی و متن شناسانه ی هر مونتیک توجه شده است. متن گادامر سرآغاز بخش سوم کتاب حقیقت و روش اوست. متن گادامر سراغاز بخش سوم کتاب حقیقت و روش اوست. نوشته پل ریکور به مورد خاصی از بحث زبان یعنی معنای نوشتار می پردازد. در جستار سوم ، اومبرتواکو در انتقادی تند از شالوده شکنی، به مسئله ی تاویل متن ادبی و از این جا به هر مونتیک ادبی می پردازد و شماری از بنیادهای بحث مشترک این دو آیین را زیر سوال می برد. جستارهای بخش چهارم به بررسی رویکرد هایدگر به هر مونتیک در دوره نخست آثار او اختصاص یافته اند. به عنوان مقدمه ای بر این بخش، متن کوتاهی از سرآغاز کتاب هستن -در- زمان نوشته هیوبرت درایفوس با عنوان (( چرا هستی و زمان را مطالعه می کنیم؟)) آمده است. 👇👇👇👇👇 @philosophic_books