جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

رواج تعاريف ساده انگارانه از علم در ميان بسياري از پيشگامان علوم اجتماعي مانند فرويد سبب شد تا انبوهي از معتقدات ملحدانه و فلسفي با برچسب علم بودگي، جواز ورود به مطالعه علمي دين را بيابند و به عنوان شناخت هاي معتبر و بي طرفانه معرفي شوند. اگر بتوان به گونه اي حقيقتاً بي طرفانه، درباره دين به توليد دانش تجربي پرداخت، آنگاه سخن از ورود اهل ايمان به دايره مطالعه علمي دين بي وجه نخواهد بود. اگر «انسان مومن مدرن» از ورود به دايره مطالعه علمي دين ناگزير باشد، بايد مباني، تلويحات و پيامد هاي چنين ورودي را نقادانه بررسي كند. در اين نگاشته تلاش مي شود تا با معرفي و تبيين شرط «بي طرفي پيشيني نسبت به حقيقت دين» نشان داده شود كه از چهار وجه حقيقت، منشا، معنا و كاركرد دين، تحقيق علمي تنها مي تواند به پژوهيدن كاركرد دين بپردازد. اما حتي حصر فعاليت علمي به كاركردپژوهي نيز از ديدگاهي مومنانه، تهي از برخي آسيب ها نيست. در نهايت شايد بهترين گزينه مومنان در اين عرصه همان دشوارترين گزينه باشد يعني درانداختن طرحي نو از علم دين؛ علمي به راستي بي طرف كه هم در اعتبار چيزي كم از علوم طبيعي نداشته باشد و هم در شناخت دين و معنويت از روايي بيشتري برخوردار باشد. اگر پديدايي چنين علمي امكان پذير باشد.