جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

اديان ابراهيمي راه کارهاي رفتاري مناسبي در برخورد با دشمن ارائه مي دهد که مطابق با رسالت آنان، از اصول اخلاقي مشخصي برخوردار است. اين پژوهش، به بررسي و مقايسه اشتراکات و افتراقات قرآن کريم و تنخ در برخورد با دشمنان، براي دستيابي به رفتار مسالمت آميز بين پيروان اين دو دين مي پردازد. منظور از «دشمن»، دشمنان عقيدتي جامعه ديني مسلمانان و يهوديان است که براساس آيات قرآن کريم، به گروه هاي «مشرک»، «کافر»، «منافق» و «اهلِ کتاب معاند» و در تنخ، به گروه هاي «ملحد» و «بني اسرائيل خاطي» تقسيم شده اند. در قرآن کريم، برخورد مسلمانان با دشمن، همراه با تعقل و ياري خداوند است. در تنخ، خداوند با دشمنان برخورد مي کند و در اين زمينه تعقل انسان ها نقش چنداني ندارد. قرآن کريم در رفتار با دشمن، سير مشخصي از رفتار ملايم تا قاطع را ترسيم مي کند. در کتب مؤخرِ کتاب مقدس عبري، مي توان شاهد رفتارهاي اخلاق محور با دشمن بود، اما تناقضات موجود در تنخ، مخاطب را در دريافت الگوي صحيح رفتاري در برخورد با دشمن دچار ترديد مي كند. در تنخ، برخورد با دشمن به دليل نگاه غالب قومي آن، از سنخ طرد مطلق غير خود و حالت تدافعي است؛ اما قرآن کريم، فارغ از اختلافات قومي، رفتاري مبتني بر اخلاق ارائه مي دهد که شمول گرا و مفيد براي همه نژادهاست.