جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

این کتاب آخرین اثر نیچه به حساب آمده و در حقیقت خودنوشتی است که از روزهای پایانی سلامت روانی وی حکایت دارد. بخش هایی از کتاب انسان مصلوب: -فرخندگی هستی من، یگانگی‌اش، شاید در مرگباری‌اش نهفته است. مانند موجودی که مقدر شده تنها دیدار کوتاهی از این جهان داشته باشد. بیشتر یادآور «بخشایندگی زندگی» ، تا «نَفس زندگی».او برای زخم‌ها مرهم می‌یابد. بداقبالی‌ها را به سود خود بکار می‌گیرد ، آنچه او را نمی‌کُشد ، نیرومندش می‌سازد. هنگامی که برمی‌گزیند ، می‌پذیرد ، اعتماد می‌کند ، افتخار می‌کند. -انسان کمترین خویشاوندی را با پدر و مادر خود دارد. خویشاوندی با پدر و مادر، اوج نشان عوام‌پسندی است. -هرگز هنر برانگیختن دشمن علیه خویش را حتی زمانی که به نظرم می‌رسید به زحمت‌اش می‌ارزد، درک نکرده‌ام. -اگر بخواهم سالار خویش باشم، باید بدون آمادگی باشم. بگذار هر سازی که می‌خواهد باشد، بگذار از کوک خارج شده باشد؛ چرا که تنها ساز «انسان» می‌تواند از کوک خارج شود. #نیچه 👇👇👇👇👇 @philosophic_books

ترجمه ماشینی: این کتاب هم مقدمه‌ای بر فلسفه اخلاق نیچه و هم تفسیری مستمر بر معروف‌ترین اثر او، «درباره تبارشناسی اخلاق» است، این کتاب به پرمصرف‌ترین و بحث‌برانگیزترین منبع ثانویه در مورد این موضوعات در ده‌ها سال گذشته تبدیل شده است. بسیاری از مشهورترین ایده های نیچه - "شورش بردگان" در اخلاق، حمله به اراده آزاد، دیدگاه گرایی، "اراده به قدرت" و "آرمان زاهدانه" - به وضوح تحلیل و توضیح داده شده است. چاپ اول مرکزیت طبیعت گرایی را در فلسفه نیچه ایجاد کرد و ادبیات علمی قابل توجهی را ایجاد کرد که لایتر در یک پست جدید مهم به آن پاسخ داد. علاوه بر این، لایتر کتاب را با در نظر گرفتن ادبیات جدید علمی، تجدید نظر و تجدید نظر کرده است، و نحوه برخورد خود با موضوعاتی مانند عینیت ارزش، پدیدارگرایی و آگاهی، و امکان عاملیت «خودمختار» را اصلاح یا روشن کرده است.