جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

در منابع دینی در موضوع قرائت قرآن روایات زیادی وجود دارد. با توجه به مجموع روایاتی که در شریعت مقدس به چشم می‌خورد، پی می‌بریم که مراد شارع از تلاوت صحیح و با رعایت آداب چه تلاوتی است؛ از یک طرف، امر به تغنی در برخی روایات به دلیل اشتباه ریشه غنا با اِستغنا مورد استدلال برخی قرار گرفته است و از طرفی دیگر، عدم تعریف واضح از کلماتی مانند ترجیع و طرب، باعث ایجاد اختلافات زیادی میان علما شده است. در بررسی‌های انجام گرفته مشخص گردید احادیث مذمت قاریان _ که قرآن را با الحان ویژه فسق و فجور می‌خوانند _ مخصص دیگر احادیث هستند. بنا بر این، احادیثی که امر به زیبا خواندن قرآن دارند، به زیبا خواندن قرآن در چارچوب و اصولی مانند توجه به معنا محدود می‌شوند و خروج از این اصول برای قاری جایز نیست. این چار چوب با هدف تأثیرگذاری بیشتر و مانع شدن از انحراف در قرائت قرآن ایجاد شده که حدود آن از بیان آیات و روایات و بررسی سیره تاریخی روشن می‌شود.