جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

تربیت اخلاقی افراد، هدفی بوده است که همه انبیاء الهی در پی رسیدن به آن رنج بسیار کشیده اند؛ آنان خود الگوی تمام عیاری در زمینه اخلاق به شمار می روند و تمام گفتار و رفتارشان سرشار از درسهای اخلاقی است، دراین میان حضرت ابراهیم (علیه السلام ) دارای جایگاه ویژه ای است. خداوند به گونه ای او را در قرآن مدح می کند که هیچ یک از پیامبران دیگر را اینگونه ستایش نکرده است. این منزلتی که خداوند در قرآن برای او مطرح می کند ناشی از اخلاص و ویژگیهای اخلاقی آن حضرت است که در قرآن نیز به آنها اشاره شده است. ضرورت تحقیق در خصوص اخلاق از آنجا ناشی می شود که جهت رسیدن به کمال و سعادت واقعی، تربیت اخلاقی انسانها نقشی بی بدیل را ایفاء می کند، حال اگر فراموش شدن برخی از ارزشهای اخلاقی را هم به آن بیافزاییم، اهمیت آن دو چندان می شود. نقش حضرت ابراهیم (علیه السلام) به عنوان اسوه و الگوی ارزشهای اخلاقی بسیار کارگشا می باشد. در این پژوهش در جهت تبیین سیره اخلاقی ایشان در قرآن و عهدین برای شناخت هرچه بیشتر این پیامبر الهی تلاش کرده ایم و در این راستا ابتدا به بیان معنی لغوی و اصطلاحی اخلاق و سیره اخلاقی پرداخته ایم و در ادامه، سیره اخلاقی حضرت ابراهیم (علیه السلام) در قرآن و سپس در عهدین بیان می شود. سپس همه مطالب گفته شده با هم مقایسه می شوند تا تحریفاتی را که در کتب مقدس با اهداف دنیا پرستانه و به نفع علمای مسیحیت و یهود، در این باره انجام گرفته نمایانتر شود و حضرت ابراهیم (علیه السلام ) به عنوان اسوه و الگویی ارزشمند، جهت تأسی از ایشان،خصوصا در زمینه اخلاق معرفی گردد.