جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

در فصل اول در صدد بیان این مطلب هستیم که قرآن کریم، همه غیرمسلمانان را دشمن خدا و اهل جهنم معرفی نمی کند و با القای چنین مطلبی مسلمانان را از دوستی و وحدت با آنها برحذر نمی دارد. در فصل دوم توضیح داده ایم که قرآن کریم، صریحاً وحدت سیاسی- اجتماعی مسلمانان با غیرمسلمانان را تجویز می کند و فقط از دوستی با کسانی نهی می‌کند که بر علیه مسلمانان وارد جنگ می شوند و دین مسلمانان را به تمسخر می گیرند. قرآن کریم، وحدت مسلمانان با غیرمسلمانان را مشروط به برتری حقوق مسلمانان نکرده و در هیچ آیه ای سلب حقوق غیرمسلمانان را روا ندانسته است. ما در قرآن غیر از تحریم ورود مشرکان( بت پرستان نه اهل کتاب) به مسجدالحرام(نه مسجدهای دیگر) و تحریم ازدواج با آنها، دستور دیگری در زمینه محدود شدن دامنه وحدت مسلمانان با غیر مسلمانان نمی بینیم. در فصل سوم به بررسی عوامل وحدت و تفرقه پرداحته ایم و توضیح داده ایم که قرآن کریم، عوامل مهمی را که در وحدت مسلمانان با غیرمسلمانان و حتی در وحدت بین خود مسلمانان دخالت دارد، نفی نکرده است و بلکه هر عاملی که در راستای احیای عدالت باشد، مورد تشویق قرآن قرار خواهد گرفت.در فصل چهارم به جمع بندی نهایی این سه فصل پرداخته ایم.