جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

قرآن با نگاهی جامع، اقسام لذات دنیوی اعمّ از مادی همانند خوردن و آشامیدن، لذات جنسی، اموال و فرزندان، پوشیدنی‌ها، مرکب، مسکن و معنوی چون عبادت، عواطف انسانی و گرایش به زینت و جمال را معرفی می‌نماید که بر مبنای آن نباید این لذات را هدف نهایی پنداشت بلکه باید از آنها در راستای معرفت و شناخت حق تعالی،کسب رضای الهی، اطاعت پذیری و در نهایت دستیابی به لذات برتر اخروی که از کمیت و کیفیت بالاتری نسبت به لذات دنیوی برخوردارند، بهره برد. برای طیّ این مسیر در جهت صحیح نیز قرآن به ارزش‌گذاری این لذات پرداخته و شرایطی را در جهت مطلوبیت آنها همانند نفی رهبانیت، هدف نپنداشتن لذات دنیا، ذکر پیامدهای ناپسند دلبسته شدن بدانها و رعایت اعتدال به انسان‌ها متذکر می‌گردد. در این میان عواملی مثل تقوا، شکر نعمات، تذکر به معاد و انذار از عذاب‌های اخروی، تشویق و بشارت مومنان به آخرت و لذائذ ویژه‌ی‌آن، پندپذیری از سرگذشت پیشینیان، مقایسه میان لذائذ دنیا و آخرت و دعوت به اندیشه ورزی به‌عنوان بازدارنده‌هایی هستند که از انحراف در بهره-مندی از لذات دنیوی جلوگیری می‌کند. قرآن کریم با معرفی حیات طیبه به عنوان مقصد و غایت انسان، شیوه‌ای در بهره مندی از لذائذ به مخاطب می‌آموزد که سعادت دنیوی و اخروی او را تضمین می‌نماید. پژوهش پیش‌ رو درصدد بررسی سبک ویژه‌ای است که آیات قرآن کریم در زمینه لذات دنیوی و چگونگی بهره‌مندی از آن، در اختیار قرار می‌دهد.