جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

معروف و منکر از جمله اموري است که همواره مورد توجه شريعت قرار داشته و بر هيچ انديشمندي جايگاه و نقش کليدي آن، به منظور تحقق احکام و فرامين الهي پنهان و پوشيده نمي باشد. در اين ميان، آنچه بيش از پيش مورد توجه محققين و اهل قلم قرار گرفته است، نگاه سنتي به مساله امر به معروف و نهي از منکر و ذکر مصاديق مختلف و بررسي آثار و پيامدهاي اجتماعي آن بوده است. و اما آنچه مغفول عنه واقع شده، تاويل معروف و منکر و به عبارت ديگر مصداق اتم و اکمل و به ديگر سخن تاويل اعظم اين دو پديده مي باشد. بدين منظور، اين مقاله در صدد بررسي معروف و منکر از منظر تاويل خواهد بود. نگارنده بر اين باور است که محقق گشتن معروف - با تعريف و تاويلي که از آن ارائه مي شود - خود زمينه ساز بروز و ظهور تمام مصاديق معروف خواهد بود. و در مقابل، انکار چنين معروفي، به انکار ديگر معروف ها و امر به تمام منکرها خواهد انجاميد. بدين منظور ابتدا بحثي کوتاه درباره تاويل و رسوخ در علم خواهيم داشت و به دنبال آن به بررسي انواع تاويل به روايت «نعماني» و به نقل از امير مومنان (ع) همت خواهيم گمارد. و پس از آن بخشي از اين انواع تاويل را که مرتبط با موضوع مورد بحث مي باشد، مورد توجه و امعان نظر قرار خواهيم داد.