جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

نگارنده با هدف تحلیل و بررسی نقش ظنون در بازسازی نظام کلامی (اعتقادی) در پاسخ به یک پرسش اصلی ، پژوهش خود را سامان داده است؛آیاظن وگمان مستفاد ازمتون دینی درآموزه های معرفتی حجت است؟پژوهش حاضربه این نتیجه رسیده ‌است که اولاً تبعیت و پیروی ازظنون نه تنها امکان دارد،بلکه دربسیاری ازمعارف واقع هم شده است،وباتوجه به این نکته که ادله حجیت ظنون،آیات ناهی از عمل به ظنون را تخصیص می زند.در ادامه رساله،به این مهم رهنمون می شودکهتاثیر ظنون درکسب برخی معارف اعتقادی قابل انکار نبوده تا آنجا که تنها راه برای اثبات اینگونه معارف بهره گیری از ظنون می باشد،البته میزان وکیفیت بهره گیری از ظنون در اعتقادات نتیجه ی حاصله ی بعدی رساله می باشد،و در مورد اعتقاداتی که معرفت آنها واجب نبودهوفقط باید به آنها ملتزم بود و در برابر آنها اعتقاد قلبی وتسلیم بودن کفایت می کند مانند:تفاصیل برزخ ومعاد و وقایع روز قیامت وتفصیل صراط و میزان ومثل آن، ادله ظنی را کارآمد می داند،البته به این شرط که دلیل حجیت آنها غیر از دلیل انسدادباشد( که به صورت مفصل در این تحقیق بحث شده). شایسته است متذکر شویم که مقصود از معرفتی که در این گونه معارف مورد بحث واقع می شود همان علم متعارف واطمینان می باشد. یافته‌ی دیگر این پژوهش اینکهملاک حجیت ادله ظنی را در باب معارف،سیره عقلائیه دانسته و باتوجه به این مبنی در پاره ای ازمسائل اعتقادی، ظنون را تنها منبع اثبات آنها معرفی کرده است