جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

(لمن المللک الیوم لله الواحد القهار) انسان همواره از نیست شدن و معدوم گردیدن گریزان، و به دنبال ابدیت و ماندگاری است . و برای وصل به این غایت از هیچ‌کاری روی‌گردان نیست . امام روشن است تا آن زمان که راه ابدیت را نشناسد، در بیراهه‌ها و کوره‌راهها حیران و سرگردان مانده جز حسرت و ناامیدی بهره‌ای نمی‌یابد. از هر طرف که رفتن جز وحشتم نیفزود زنهار از بیابان وین راه بی‌نهایت لذا همواره انسانهای اندیشمند به دنبال شناخت راه و طریق نجات بخشی بوده‌اند و در راستای ادیان آسمانی که ترسیم کنندگان حقیقی این راهند، مکاتب مختلف فکری از جمله عرفان اسلامی را تدوین نموده‌اند. امام حقیقیت که این مکتب نه مکتبی برخاسته از فکر بشر و در مقابل اسلام، بل مکتبی جوشیده از دورن و بطن دین مبین محمدی (ع) است . یعنی، این مکتب مفسر و مبین و یا بهتر بگوییم لسان باطن و حقیقت شریعت اسلام است و منسوبین به آن، تفکرات خود را با گذر از ظاهر با باطن کلام قرآن و عترت (ع)-که گنجهای پنهان معارفند-به دست آورده‌اند. در هر حال، بهترین راه تحقق و وصول به ابدیت و جاودانگی در این مکتب ، سیر الی الله و فنا فی الله می‌باشد. یعنی عارف هستی را در نیستی می‌جوید و فنا را نه نیستی بل، حقیقی‌ترین هستی می‌انگارد. گر همی خواهی که بفروزی چو روز هستی همچو شب خود را بسوز و بر این باورند که این راه ارشاد مرشد کامل طی شدنی نیست و انسان ره جایی نمی‌برد. در این شب سیاهم گشت راه مقصود از گوشه‌ای برون آی ای کوکب هدایت ما در این رساله حقیقت این ادعا را جستجو نمودیم و به این نتیجه دست یافتیم که نزد عارفان، انسان حقیقتی است نامتناهی، که شعاع حق مطلق و متصل به او-جل‌جلاله-می‌باشد. پس به صورت عالم صغری تویی پس به معنی عالم کبری تویی ظاهرش را پشه‌ای آرد به چرخ باطنش باشد محیط هفت چرخ این حقیقت در پس تعینات و عوارض خلقی که مجموعه‌ای است که از مور حقیز و ظلمانی چون شهوات و تعلقات مادی و صفات رذیله، تا اموری لطیف و نورانی چون محبت به تعالی و هستی و انسانیت خود، محبوب گشته است . چنانچه امام العارفین و سید الساجدین، مولای زین‌العابدین می‌فرمایند: "الهی ... انک لا تحتجب عن خلقک الان ان تحجبهم الامال دونک " و عارف که وصول به ابدیت را همان هویدا گشتن حقیقت انسان می‌داند معتقد است ، تا این حجابها و تعینات توهمی کنار نرود، خورشید وجود انسان طالع نمی‌گردد، و خرق این حجب در گرو اعراض و عدم اقبا به آنهاست از یک طرف و توجه تام و تمام به باطن و حقیقت خود-که جدا از حقیقت حق تعالی نیست -از طرف دیگر. از درون شو آشنا و از برون بیگانه وش این چنین زیبا روش کم می‌بود اندر جهان که این اعراض و توجه، باید از مسیر شریعت و احکام آن گذر نمود. چرا که شریعت و ناموس الهی است و تاکید دارند که: "از هتک این ناموس بپرهیزد وگرنه آبت ریزند و به روی سر بیاویزند".