جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

روایت‌شناسی یکی از حوزه‌های مطالعاتی است که به دنبال بررسی نظام حاکم بر روایت‌ها و کشف و دریافت مناسبات و پیوندهای درونی اجزای سازنده‌ی روایت است. در واقع می‌توان گفت روایت‌شناسی به این موضوع می‌پردازد که چگونه حوادث- که یک داستان بخصوص را می‌سازند- روایت می‌شوند. بدون تردید پژوهش‌های فرمالیست‌های روسی را می‌توان سرآغاز علم روایت‌شناسی قلمداد کرد. تزوتان‌تودوروف روایت را عبارت از گذر از یک مرحله متعادل (وضعیتی که همه چیز عادی است و زندگی به خوبی پیش می‌رود) به مرحله‌ای دیگر می‌داند. جوامع‌الحکایات‌‌ مهم‌ترین اثر عوفی و از جمله‌ی معتبرترین کتبی است که به زبان فارسی تألیف شده و متضمن فواید تاریخی و ادبی است که در کتاب‌های دیگر به دست نمی‌توان آورد. این کتاب قصه‌هایی با محتواهای گوناگون دارند، از معرفت آفریدگار و معجزات پیامبران و کرامات اولیا و تاریخ پادشاهان و احوال شاعران و گروه‌های مختلف مردم. این پژوهش تلاشی است برای بازنمایی ساختار روایی داستان‌های جوامع‌الحکایات‌عوفی بر اساس نظریه‌ی روایت‌شناسی تزوتان‌تودوروف. پس از تحلیل روایت‌شناسانه‌ای که از بیست داستان جوامع‌الحکایات ارائه شد می‌توان به این نتیجه‌ رسید که حکایت‌های جوامع‌الحکایات‌ در بسیاری از موارد بر اساس نظریه‌ی‌تودوروف از نظر ساختارروایت قابل تبیین هستند. بدین صورت که هر روایت از یک یا چند پی‌رفت تشکیل شده است و ترتیب این پی‌رفت‌ها در آن به صورت زنجیره‌ای و در بعضی موارد به صورت درونه‌گیری است، و ترتیب پی‌رفت تناوبی در این بیست داستان مورد بررسی ما مشاهده نشده است.