جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

برخى از مفسران چنین ادعا کرده‌اند که قرآن برای بازگویی معارف خود از زبان تمثیلی یا نمادین یا سمبلیک استفاده کرده و برخی از معارف بلند و معنوی را فراتر از محدوده الفاظ زبان عربی، توصیف کرده است.موافقان نظریه تفسیر تمثیلی از اموری هم‌چون فقدان حقیقت، نیازمندی به قرینه، اشاره آیات قرآن به ماورای خویش، چند معنایی بودن آیات قرآن و سازگاری با اصول و ضوابط قطعی عقل و شرع به عنوان مبانی این نظریه تفسیری نام برده‌اند و در مقام بیان مستندات به رایج بودن زبان تمثیلی در تمامی زبان‌ها و ادیان، ناتوانی عقل از درک ماوراء طبیعت، تفهیم مطالب غامض از راه تمثیل، رفع تعارض بین علم و قرآن و برخوردارى قرآن از سطوح گوناگون بیان، استناد به روایات تمسک نموده‌اند.از سوی دیگر مخالفان نظریه به آیاتی که از فهم‌پذیر بودن زبان قرآن برای همگان و یا آیات توصیف‌کننده کلام الهی به صدق و حق سخن می‌گویند و به تأثیرپذیری طرفداران این نظریه از اندیشمندان غربی و ویژگی هدایتی دعوت أنبیاء استناد نموده و پذیرش این دیدگاه را مستلزم انتساب دروغ و فریبکاری به حق تعالی دانسته‌اند.