جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : یکی از بارزترین ویژگی‌های فرهنگ ما این است که در مورد چیزهای زیادی صحبت می‌شود. همه آن را می‌دانند. هر کدام از ما سهم خود را به اشتراک می‌گذاریم. اما تمایل داریم که این وضعیت را نادیده بگیریم. اکثر مردم به توانایی خود در تشخیص زمان صحبت کردن بسیار مطمئن هستند. بنابراین، این پدیده هرگز نگرانی خاصی ایجاد نکرده است یا باعث بررسی سیستماتیک نشده است. به همین دلیل، ما نمی‌دانیم که حرف زدن چیست، چرا این همه صحبت می‌شود یا چیست. هدفی که در خدمت است.» این مقاله که از سخنرانی نویسنده در دانشگاه پرینستون تهیه شده بود، پیش از انتشار یکی از موضوعات مذهبی دانشگاهی بود. پس از ویرایش، از فرقه به پاپ تبدیل شد و مورد تحسین خوانندگان سراسر جهان قرار گرفت. متن سبک و کنایه‌آمیز نوعی رساله است که جایگاه گفتمان را در زمانه‌ای که بار اطلاعاتی فرا گرفته، دوباره ابعاد می‌دهد. هری جی. فرانکفورت همیشه به اهمیت حقیقت و تغییر شکل های تعمیم یافته آن در جامعه توجه داشت تا اینکه به این نتیجه رسید که حرف بیهوده جدی ترین کار است. اگرچه این نشانه ای از جهان معاصر است، یا احتمالاً به دلیل آن، فیلسوف تصمیم گرفت ماهیت این عمل را زیر سوال ببرد، به نظر او بی ظرافت، بی دقتی و خودافرازی است. نویسنده به نقل از لودویگ ویتگنشتاین و گفتگوی او و یکی از دوستانش می پردازد. فیلسوف بعد از جراحی لوزه هایش به بیمارستان می آید و او زیر لب می گوید: «احساس می کنم سگی که از دستش گرفته شده است». او عصبانی می شود و پاسخ می دهد: "تو نمی دانی چه حسی دارد که سگ رد شده است." واکنش ممکن است غیر قابل تحمل به نظر برسد، اما این یک اثر عملی از تفکر ویتگنشتاین بر زبان است که به عنوان مثال توسط فرانکفورت برای نشان دادن عدم توجه به حقیقتی که در گفتار دوست وجود دارد، در نظر گرفته شده است. او بدون فکر، بدون دقت صحبت می کند. و این بی‌تفاوتی نسبت به شرایط واقعی است که نویسنده جوهره چرندیات را در نظر می‌گیرد. این کتاب همچنین حاوی اشاراتی به سنت آگوستین و مقاله ای است که او درباره دروغ نویسی کرده است. فرانکفورت می خواهد نشان دهد که چرت و پرت دشمنی بسیار بدتر از دروغگویی برای حقیقت است. انتقادی، او سعی می کند به خطر ذاتی چنین عمل معمولی اشاره کند، به ویژه در زندگی عمومی، زمانی که مردم ملزم به انجام مشاهدات هوشمندانه در مورد سؤالاتی هستند که اغلب ناشناخته هستند.

ترجمه ماشینی: پل فایرابند در میان مهیج ترین و تأثیرگذارترین فیلسوفان علم قرن بیستم قرار دارد. این بازسازی ایده های در حال توسعه او ملاحظات تاریخی و سیستماتیک را با هم ترکیب می کند. بخش اول به بررسی سه تأثیر اصلی بر رشد فلسفی فایرابند می‌پردازد: فلسفه متأخر ویتگنشتاین، عقل‌گرایی انتقادی پوپر و تأثیرات تجربی ارنهافت. بخش دوم بر توسعه فایرابند و استفاده از مفهوم قیاس‌ناپذیری در قلب نقدهای فلسفی او متمرکز است و رابطه او با رئالیسم را بررسی می‌کند. فایرابند در ابتدا مفهوم غیرقابل مقایسه را از ایده هایی که در Duhem یافت، توسعه داد. او از مفهوم قیاس‌ناپذیری برای حمله به اشکال مختلف محافظه‌کاری مفهومی در فلسفه و علوم طبیعی استفاده کرد. او مخالف بسیاری از دیدگاه‌ها به این دلیل است که آزادی لازم برای ایجاد دیدگاه‌های جایگزین را محدود می‌کنند و در نتیجه مانع پیشرفت علمی می‌شوند. برخلاف تصور عمومی، او هرگز یک واقع گرا علمی نبود. بخش سوم، برداشت کثرت گرایانه فایرابند از دانش را در چارچوب روش فلسفی کثرت گرایانه او بازسازی می کند. فایرابند یک پلورالیست فلسفی بود که به دنبال پیشرفت، کثرت گرایی را تمرین می کرد.

ترجمه ماشینی: در این کتاب، فیلسوفان برجسته در این زمینه، پیچیدگی‌های غنی و متغیری را که مشخصه‌ی ویتگنشتاین ناکلاس است، و همچنین روابط آن‌ها با برداشت او از فلسفه را بررسی می‌کنند.

ترجمه ماشینی: راش ریز، دوست نزدیک ویتگنشتاین و مترجم اصلی آثار او، نشان می‌دهد که چگونه کتاب درباره یقین ویتگنشتاین به منطق، زبان و واقعیت مربوط می‌شود - موضوعاتی که ویتگنشتاین را از اوایل کارش به خود مشغول کرده بود. توسط یکی از نزدیکترین دوستانش تصورات نادرست در مورد یقین ویتگنشتاین را رد می کند و نشان می دهد که مقاله ای درباره منطق است. تداوم اندیشه ویتگنشتاین و ویژگی رادیکال نتیجه گیری های او را آشکار می کند. حاوی پس‌گفتار مهم و روشن‌کننده‌ای است که درباره‌ی پژوهش‌های جاری پیرامون «یقین» و ارتباط آن با کار ریز در این موضوع بحث می‌کند.

ترجمه ماشینی: این کتاب به بررسی این موضوع می‌پردازد که چگونه زندگی شخصی ویتگنشتاین بیش از آنچه قبلاً تصور می‌شد نقطه مرجعی برای کار فلسفی او ارائه می‌کرد. نویسنده با تمرکز بر دو مرحله کلیدی در زندگی ویتگنشتاین که طی آن جهت گیری فلسفی خود را به طرز چشمگیری تغییر داد و روش های فکری و خود را دوباره ابداع کرد، نویسنده و درک جایگزینی از ویتگنشتاین و آثارش ارائه می دهد. این کتاب ابتدا به دوره «چرخش انسان‌شناختی» او (1929-1932) می‌پردازد، که در آن ویتگنشتاین یکی از بحث‌های اصلی خود را در رابطه با نقش بدن در فراگیری زبان و قواعد عمل اجتماعی مطرح کرد. دومین مرحله کلیدی که پس از پایان جنگ جهانی دوم آغاز شد، مرحله درون نگری بود که طی آن ویتگنشتاین به شدت درگیر رویدادهای درونی، احساسات و شخصیت خود شد. همانطور که کار او تکامل یافت، جنبه های انسان شناسی در پایان عمر به کانون اصلی کار او تبدیل شد. این ترجمه با ارائه بینشی در دسترس و بدیع به آثار ویتگنشتاین و علاقه او به فلسفه قاره ای، برای مخاطبان گسترده ای جذاب خواهد بود. ادامه مطلب... چکیده: این کتاب به بررسی این موضوع می‌پردازد که چگونه زندگی شخصی ویتگنشتاین بیش از آنچه قبلاً تصور می‌شد، نقطه مرجعی برای کار فلسفی او ایجاد کرد. ادامه مطلب...

ترجمه ماشینی: این کتاب از روش‌شناسی فلسفی لودویگ ویتگنشتاین برای حل مسئله‌ای استفاده می‌کند که هزاران سال متفکران را گیج کرده است: «چگونه ریاضیات (انتزاعی) به خوبی در جهان (بدون، فیزیکی) کاربرد دارد؟» کتاب از چند جهت متمایز است. ابتدا، با استفاده از روش شناسی وی برای مقابله با این مشکل فلسفی دیرپای و ظاهراً لاینحل، راهی به خواننده می دهد تا ویژگی های مهم نوشته ها و سخنرانی های ویتگنشتاین را درک کند. با این حال، بیش از این، طرحی از جنبه‌های مهم (گاهی کمتر شناخته شده) از توسعه تفکر ریاضی در طول اعصار، و درگیری فلسفه ویتگنشتاین با این و با فلسفه ریاضیات معاصر را با شرایط خاص خود ارائه می‌دهد. مروری روشن از همه اینها در زمینه فلسفه ریاضیات ویتگنشتاین در نوع خود جالب است. همچنین تنها چیزی است که برای حل مسئله ریاضیات و جهان مورد نیاز است.

ترجمه ماشینی: برای چندین دوره در کمبریج در سال 1939، لودویگ ویتگنشتاین در مورد مبانی فلسفی ریاضیات سخنرانی کرد. با این حال، کلاس سخنرانی که توسط ویتگنشتاین تدریس می شد، به سختی شبیه به یک سخنرانی بود. او روی صندلی وسط اتاق نشست و برخی از کلاس روی صندلی و برخی روی زمین نشسته بودند. او هرگز از یادداشت استفاده نمی کرد. او مکرراً، گاهی برای چند دقیقه، در حالی که مشکلی را حل می کرد، مکث می کرد. او اغلب از شنوندگانش سؤال می کرد و به پاسخ های آنها واکنش نشان می داد. بسیاری از جلسات عمدتاً گفتگو بودند. در این سخنرانی‌ها، از جمله، D. A. T. Gasking، J. N. Findlay، Stephen Toulmin، Alan Turing، G. H. von Wright، R. G. Bosanquet، Norman Malcolm، Rush Rhees، و Yorick Smythies حضور داشتند. یادداشت هایی که توسط این چهار مورد آخر به دست آمده است، مبنایی برای سی و یک سخنرانی در این کتاب است. این سخنرانی ها موضوعاتی مانند ماهیت ریاضیات، تمایز بین زبان های ریاضی و روزمره، صدق گزاره های ریاضی، سازگاری و تناقض در سیستم های رسمی را پوشش می دهد. ، منطق گرایی فرگه و راسل، افلاطون گرایی، هویت، نفی و حقیقت ضروری. مثال های ریاضی استفاده شده تقریباً همیشه ابتدایی هستند.

ترجمه ماشینی: یکی از برجسته ترین ضد فیلسوفان در تاریخ فلسفه، لودویگ ویتگنشتاین است. گفته می‌شود که او از خصومت نیچه با مسیحیت ناراحت شده است، نه واقعاً به این دلیل که او یک مسیحی بود. آلن بدیو استفاده ویتگنشتاین از «مسیحیت» را در اینجا به معنای زندگی یا حس جهان تفسیر می کند. بنابراین، آشفته شدن از خصومت نیچه با مسیحیت، با خصومت با معنای زندگی آشفته می شود. با این حال، Tractatus Logico-Philosophicus ویتگنشتاین معنای زندگی را غیرقابل توصیف می کند - که کنش ضدفلسفی و آرکی-زیبایی شناختی او را تشکیل می دهد. با این حال، بدیو عمدا این تحلیل را به Tractatus محدود می کند. او معتقد است که «تحقیقات فلسفی» اثری ناتمام و کار یک سوفسطایی است. ضد فلسفه در اثر اولی در اثر دوم وجود ندارد. با این حال، این مقاله استدلال می‌کند که بررسی‌های فلسفی معنای زندگی را نیز غیرقابل توصیف می‌کند و در نتیجه ادامه کنش آرکی-زیبایی‌شناختی ضدفلسفی Tractatus را تشکیل می‌دهد. به‌جای بیرون کشیدن معنای زندگی از معنادار از طریق تئوری تصویر، تحقیقات اکنون مرزهای حس را از طریق بازی زبانی محدود می‌کند. آنچه خارج از بازی زبانی غیرقابل وصف تلقی می شود - معنای زندگی، حس جهان - اکنون به نمایشی ناب محدود شده است.