جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشنی: نظریه احتمالات ابزار کلیدی علوم فیزیکی، ریاضی و اجتماعی است. همچنین نقش مهمی در فلسفه ایفا کرده است: در معرفت شناسی، فلسفه علم، اخلاق، فلسفه اجتماعی، فلسفه دین و جاهای دیگر. می توان موردی را مطرح کرد که احتمال به اندازه منطق، جزئی از مجموعه ابزار فیلسوف است. علاوه بر این، بین نظریه احتمالات و فلسفه، یک خیابان دوطرفه پربار وجود دارد: نظریه بیشتر از کار فیلسوفان خبر می دهد، و تحقیق فلسفی، به نوبه خود، نور قابل توجهی را بر این نظریه می افکند. این کتاب راهنما تأثیر فلسفه بر احتمالات و احتمالات بر فلسفه را دربرمی گیرد و بیشتر می کند. نزدیک به چهل مقاله وضعیت بازی را خلاصه می کند و بینش های جدیدی را در زمینه های مختلف تحقیقاتی در تلاقی این دو زمینه ارائه می دهد. مقالات مورد توجه ویژه پزشکان احتمالی است که به دنبال درک بیشتری از مبانی ریاضی و مفهومی آن هستند، و به فیلسوفانی که می خواهند در لبه برش تحقیقات در این زمینه سرعت بگیرند. در اینجا چیزهای زیادی برای جذب خوانندگان فلسفی وجود دارد که به ویژه روی احتمال کار نمی کنند، اما می خواهند درباره آن و کاربردهای آن بیشتر بیاموزند. در واقع، این جلد باید به طور کلی برای کنجکاوهای فکری جذاب باشد. به هر حال، اینجا چیزهای زیادی برای کنجکاوی وجود دارد. ما انتظار نداریم که همه مخاطبان این جلد آموزش کاملی در نظریه احتمال داشته باشند. و در حالی که احتمال به کار بسیاری از فیلسوفان مرتبط است، آنها اغلب پیشینه چندانی در فرمالیسم آن ندارند. با در نظر گرفتن این موضوع، ما با "احتمال برای همه - حتی فیلسوفان" شروع می کنیم، آغازگر آن بخش هایی از نظریه احتمال است که ما معتقدیم برای فیلسوفان مهم است که بدانند. بقیه جلد به هفت بخش اصلی تقسیم شده است: تاریخ; فرمالیسم؛ جایگزین های نظریه احتمال استاندارد؛ تفاسیر و مسائل تفسیری; قضاوت احتمالی و کاربردهای آن؛ کاربردهای احتمال: علم; و کاربردهای احتمال: فلسفه.

تاکنون مباحث فلسفی گوناگونی پیرامون نظریه احتمالات مطرح شده است. مهمترین مسئله در این میان آن است که چه تفسیر یا تفسیرهایی را می توان از مفهوم احتمال - که اساسی ترین نقش را در نظریه احتمالات بازی می کند -به دست داد. فیلسوفان مغرب زمین تفسیرهای متفاوتی را برای این مفهوم پیشنهاد کرده اند. از میان اندیشمندان مسلمان نیز شهید سیدمحمدباقر صدر تفسیری از احتمال ارائه داده است که می توان آن را «تفسیر اجمالی» نامید. تلقی رایج این است که شرط کفایت هر تفسیری از مفهوم احتمال آن است که اصول موضوعه نظریه احتمالات را نتیجه دهد، یا دست کم با آن سازگار باشد. در نوشتار حاضر به این مسئله می پردازم که تفسیر شهید صدر تا چه اندازه با اصول موضوعه نظریه احتمالات هماهنگ است. چنان که خواهیم دید، ناهماهنگی هایی میان تفسیر اجمالی و اصول موضوعه نظریه احتمالات وجود دارد، که البته با اعمال اصلاحاتی در تفسیر اجمالی می توان آنها را برطرف ساخت.