جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ارسطو در ارگانون، حمل را عین ایجاب دانسته است. ما حمل غیر ایجابی نداریم. سلب در ارگانون، سلب حمل است. هنگامی که مفهومی از شیئی سلب می شود، ما با یک حمل مواجه نیستیم. این مقاله در پی اثبات این نکته است که این عقیدة ارسطو به پارادوکس هایی خواهد انجامید که در متن منطق ارسطویی قابل پاسخ گویی نیستند. و در نهایت، نشان خواهیم داد که این عقیدة ارسطو یکسره نابه جاست و حمل سلبی، در حکم یک بن بست در منطق نیست، بلکه آن نیز امکان دارد. از آنجا که در این مقاله از قاعدة نقض محمول استفاده شده است، و ارسطو مشخصاً این قاعده را نمی پذیرد، برای دفاع از روش شناسی مقاله، این اعتقاد ارسطو تحلیل شده و نادرستی آن، نشان داده خواهد شد. در مجموع، مدعیات مقالة حاضر عبارت است از:(1)حمل و ایجاب یکی نیستند، بلکه ما حمل سلبی نیز داریم.(2) گزاره های موجبة معدوله، برخلاف عقیدة همة منطق دانان قدیم، در واقع ایجابی نیستند، بلکه سلبی اند.(3)نقض محمول، قاعده ای صادق و قابل استفاده برای اهداف منطق قدیم است.(4)قاعدة فرعیة، صادق اما ناقص است و شکل درست آن بدین قرار خواهد بود: «انتساب حکمی ایجابی یا سلبی بر چیزی، فرع بر ثبوت آن چیز است.»به این ترتیب، هر نوع حمل، اعم از ایجابی یا سلبی، نمی تواند بر معدوم انجام گیرد و در نتیجه، گزاره های سالبه به انتفاء موضوع کاذبند.

برهان های اثبات وجود خدا چهار دسته اند؛ زيرا واسطه اثبات و سرمايه اوليه برای اذعان به وجود خدا یا مصداقاً متحد با ذات خداست، يا مغاير با اوست. در صورت تغاير، واسطه مغاير، يا از موجودات خارجی است، يا از مفاهيم ذهنی و يا اين واسطه مغاير، از معدومات است. دسته چهارم را برهان های عدمی می ناميم. در اين برهان ها از طريق بررسی خواص نيستي ها و تكيه بر قواعد بديهی، نظير امتناع ارتفاع نقيضين و قواعد منطقی، نظير قاعده عكس مستوی و عكس نقيض و اشكال قياس های اقترانی، وجود خدا اثبات می گردد. در مقاله زير بيست و دو برهان را از اين نمونه ملاحظه خواهيد كرد.