جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: الکسیس دو توکویل زمانی نوشت که «مردم بر جهان سیاسی آمریکا مانند خدا بر جهان حکومت می‌کنند» و ناخواسته دموکراسی را مصداق سیاسی مرگ خدا می‌دانست. به گفته جفری دبلیو. رابینز، ارزیابی توکویل به عنوان یک مشاهده مناسب از قدرت دموکراتیک مدرن باقی می ماند که در اختیار یک اقتدار مستقل نیست، بلکه به عنوان یک نیروی اجتماعی پراکنده عمل می کند. رابینز با پیوند دادن نظریه دموکراتیک رادیکال به شیفتگی معاصر به الهیات سیاسی، تجربه مدرن دموکراسی را به عنوان نیرویی اجتماعی، فرهنگی و سیاسی در نظر می‌گیرد که ماهیت قدرت حاکمیتی و اقتدار سیاسی را تغییر می‌دهد. رابینز کار خود را با مفهوم رادیکال مایکل هارت و آنتونیو نگری از «قدرت شبکه» و همچنین مفهوم شلدون وولین از «دموکراسی فراری» می‌پیوندد تا یک الهیات سیاسی بسازد که عذاب اجتماعی و فرهنگی دموکراسی مدرن را به تصویر بکشد. این رویکرد نه تنها برای ماهیت اعتقادات و اعمال دینی معاصر، بلکه برای مفهوم سازی مجدد رابطه مناسب بین دین و سیاست نیز پیامدهای عمیقی دارد. رابینز با به چالش کشیدن مفروضه مدرن، لیبرال و سکولار فضای عمومی خنثی، یک سیاست پست سکولار را برای جامعه معاصر تصور می کند که دین را به طور جدایی ناپذیری به امر سیاسی پیوند می دهد. در حالی که این کتاب به طور مؤثر سنت الهیات رادیکال را به عنوان یک الهیات سیاسی بازنویسی می کند، همچنین نقدی جامع از الهیات سیاسی که توسط کارل اشمیت به ارث گذاشته شده است، توسعه می دهد. این یک دستاورد بدیع و رویایی توسط محققی است که مجله آکادمی دین آمریکا از "یکی از بهترین مفسران دین و پست مدرنیسم" ستایش می کند.

دموکراسی کثرت گرای رادیکال لاکلائو و موفه راهی است برای خاتمه دادن به هر گونه اندیشه ذاتی درباره زندگی سیاسی؛ راهی که در آن قدرت های پراکنده، هژمونی های موازی و در نتیجه گفتمان های متعدد شکل می گیرد. گفتمان هایی که توانایی اقناع و اشباع کنندگی گزاره های آنها می تواند آنهـا را به گفتمـان هژمـونیک تبـدیل نماید. اما آنچه در این دموکراسی رادیکال پراهمیت جلوه می نماید آن است که در نتیجه توسعه فرهنگی ناشی از پست مدرنیسم و بازی های گفتمانی باید غیریت و تکثر موجود در جامعه در شکل رقابت حفظ شود. نگارندگان معتقدند که بر خلاف دنیای واقعی، درون فضای مجازی امکان تحقق چنین رقابتی فراهم می گردد. از اینرو در این نوشتار از آن به رادیکال دموکراسی مجازی یاد می گردد؛ رادیکال دموکراسی ای که توانایی بسیاری برای تاثیرگذاری در زندگی اجتماعی و سیاسی دارد. در نتیجه سوال اصلی این مقاله که درصدد پاسخ به آن هستیم، این است که اینترنت چگونه باعث شکل دهی و تحقق رادیکال دموکراسی مجازی می شود؟ فرضیه نوشتار حاضر این است که فضای مجازی اینترنت با ویژگی های منحصر به فردی نظیر ابرمتنی، ابرشبکه ای، کنش تعاملی و تمرکززدایی قدرت رسانه ای که به وسیله دو ویژگی امکان دست یابی به هویت مجازی و امکانات تخصصی و فنی غیر انحصاری اینترنت تضمین می گردد، توانایی شکل دهی به رادیکال دموکراسی مجازی را دارد.