جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان شناختی - رفتاری با آموزش مهارت حل مساله در کاهش علایم اضطراب امتحان دختران مقطع دبیرستان انجام شد.روش: این پژوهش از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه مورد مطالعه کلیه دانش آموزان دختر پایه اول تا سوم مقطع دبیرستان شهرستان فریدونکنار در استان مازندران بودند. 30 دانش آموز دارای اضطراب امتحان پس از اجرای آزمون تشخیصی (پرسش نامه اضطراب امتحانTAI ) به شیوه نمونه گیری خوشه ای به طور تصادفی انتخاب و به صورت تصادفی تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل به طور برابر (15 نفر) قرار گرفتند. آزمودنی های گروه آزمایش به مدت 10 جلسه، تحت درمان شناختی - رفتاری با آموزش مهارت حل مساله قرار گرفتند، گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند. داده های به دست آمده با استفاده از روش آماری کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: علایم اضطراب امتحان در آزمودنی های گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل به طور معناداری کاهش یافت (p<0.001).نتیجه گیری: روش های درمان شناختی - رفتاری با آموزش مهارت حل مساله راهبردهایی کارآمد و سودمند در کاهش اضطراب امتحان و بهبود کارکرد تحصیلی دانش آموزان دبیرستانی هستند.

مقدمه: بیش فعالی / نقص توجه(ADHD) ، اختلال مزمن و آسیب زایی است که از کودکی تا بزرگسالی ادامه می یابد. این پژوهش به منظور مقایسه کارکردهای خانوادگی مادران دارای فرزندان سالم و ADHD و بررسی تاثیر آموزش حل مساله بر کارکردهای خانوادگی مادران دارای کودکان ADHD انجام گرفت.روش: پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی با گروه کنترل است. نمونه آماری، 8 مادر ADHD و 12 مادر سالم با استفاده از نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و پس از همتاسازی به لحاظ سن و جنس در دو گروه قرار گرفتند. قبل و بعد از آموزش حل مساله به روش بدل و لانکس، آزمودنی ها پرسش نامه کارکرد خانوادگی را تکمیل نمودند. برای تحلیل داده ها از برنامه های آماری SPSS 15 و برای تحلیل فرضیه ها از آزمون T مستقل استفاده شد.یافته ها: کارکردهای خانوادگی مادران با فرزندان سالم در مقایسه با مادران دارای کودکان ADHD مختل بود (P<0.05). به علاوه، آموزش حل مساله به مادران ADHD کارکرد خانوادگی آنها را بهبود بخشید؛ به خصوص این آموزش قدرت حل مساله، نقش های والدی، کنترل رفتار و کارکرد کلی آنها را افزایش داد (P<0.05)، اما تغییر معنی داری در پاسخ دهی عاطفی، ارتباط و حمایت عاطفی به وجود نیاورد (P>0.05) که بیانگر حساسیت و اثرات عوامل متعدد بر کارکردهای خانواده است.نتیجه گیری: کارکرد خانوادگی مادران دارای کودکان ADHD به مراتب ضعیف تر از مادران دارای فرزند سالم است و آموزش مهارت های حل مساله، کارکرد خانوادگی مادران ADHD به خصوص قدرت حل مساله، نقش والدی، کنترل رفتار و عملکرد کلی آنها را بهبود می بخشد.