جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

در متافیزیک تحلیلی معمولا ادعا می شود که ویژگی ها به دو دسته مقوله ای و تمایلی تقسیم می شوند. پرسش اساسی آن است که ملاک این تقسیم بندی چیست؟ در ادبیات فلسفی ملاک های گوناگونی از قبیل قوای علی،‌ حمایت از شرطی های خلاف واقع و اصل ترکیب ارایه شده است اما هیچ کدام از ملاک های مذکور قادر به تمایز ویژگی های تمایلی از ویژگی های مقوله ای نیستند. ادعای محوری این مقاله بداهت تمایز میان این دو دسته ویژگی است. هر گونه تلاش برای ارایه ملاکی جهت تمایز صفات مقوله ای از صفات تمایلی دچار مشکل دوری بودن است اما این بدان معنا نیست که این دو دسته ویژگی قابل تمایز نیستند و اهمیت متافیزیکی ندارند.

بر مبنای «استدلال تقديرگرايی كلامی» اگر علم خداونـد بـه رويـدادهای آينـده قطعـی و خطاناپذير باشد، انسان قادر نيست كاری جز آنچه خداوند از پيش می داند، انجام دهـد؛ از اينرو اعمال انسان اختياری نيست. سازگارگرايان با قبول سازگاری علـم پيشـين الاهـی و اختيار انسان، از طريق رد يك يا چند مقدمه از مقدمات استدلال تقديرگرايی كلامـی، بـه رد آن می پردازند و ناسازگارگرايان، ضمن پذيرش درستی استدلال يادشده، از ميان علـم پيشـين الاهـی و اختيـارانسـان، يكـی را پذيرفتـه، ديگـری را انكـار مـی كننـد. ايـن مقالـه می كوشد ضـمن معرفـی دقيـق آرای يكی از سـازگارگرايان معاصـر، لینـدا زاگزبسـكی، برتری آرای او را بر ساير نظريات رقيب ثابت كند. مقاله نشان می دهـد كـه تفـاوت آرای زاگزبسكی ـ با وجود نقدهای وارد بر آن ـ با سازگارگرايان ديگراين است كـه او افـزون بر رد «استدلال تقديرگرايی كلامی» (روش سلبی)، الگوی ممكنی بـرای اثبـات هـم زمـان علم پيشين و اختيار ارائه می دهد (روش ايجابی).

نظریة علم میانی یکی از راه حل های جبرگرایی الهیاتی است. بر مبنای جبرگرایی الهیاتی، اگر علم خداوند به رویدادهای آینده، ازجمله افعال انسان، خطاناپذیر باشد، انسان کاری جز آن چه خداوند از پیش می داند نمی تواند بکند، از این رو، در افعال خود مجبور است. این نظریه با اعتقاد به این که خداوند به تمام شرطی های خلاف واقع که در مورد موجودات مختار صادق است، علم ِ پیشاارادی دارد، به حل معضل یادشده می پردازد. در این مقاله پس از توضیح این نظریه، به دیدگاه ویلیام هاسکر، فیلسوف دین آمریکایی، می پردازیم. هاسکر بر این باور است که اصولاً شرطی خلاف واقع اختیار، که بنیان نظریة علم میانی است وجود ندارد، پس نظریة علم میانی باطل است. در این مقاله، با تکیه بر آرای توماس فلینت، نشان می دهیم که برخی از مبانی هاسکر در نفی علم میانی خداوند نادرست، و از این رو، دیدگاه او مخدوش است